Używany Citroen Berlingo II (2008-2018) – który silnik wybrać?

Jeden z popularniejszych kombivanów dysponuje zaledwie kilkoma silnikami, ale w wielu wersjach mocy. Z jaką jednostką napędową wybrać używanego Citroena Berlingo II?

Berlingo i bliźniaczy Peugeot Partner mieszczą się w ścisłej czołówce pod kątem możliwości przewozowych – już przy 5 osobach zabiorą na pokład 675 l, a po złożeniu kanapy równe 3000 l! Taki rezultat okupiony jest wyraźnym nawiązywaniem do samochodów dostawczych: przypomina o tym pozycja za kierownicą i budżetowe wykonanie kokpitu. Sytuacja wygląda trochę lepiej w osobowych wersjach Multispace/XTR z kolorowymi tapicerkami i trzema osobnymi fotelami drugiego rzędu. Niektóre Berlingo posiadają nawet dwa dodatkowe miejsca w bagażniku.

Segment kombivanów rządzi się swoimi prawami – tu nie ma miejsca na mocne wersje silnikowe, stąd w Berlingo nie uświadczymy jednostek mocniejszych niż 120 KM. Co ciekawe, prawie całą gamę oparto na jednostkach 1.6, z zaznaczeniem, że „prawie” całą. Oto silniki oferowane w Citroenie Berlingo II. Którego najlepiej wybrać?

Używany Citroen Berlingo II – silniki benzynowe

Przez pierwsze dwa lata produkcji Citroen montował własne silniki 1.6 o oznaczeniu TU5 JP4, rozwijające 90 i 109 KM. To trwałe konstrukcje, wymagające jednak wymiany paska rozrządu co ok. 100 tys. km. Tą czynność teoretycznie eliminuje kupno wersji 1.6 VTi (95/120 KM; od 2009 r.), która ma rozrząd napędzany łańcuchem. Niestety, w tych opracowanych we współpracy z BMW jednostkach odznacza się on niską żywotnością, zwłaszcza gdy zwlekano z wymianami oleju: jazda z niedoborem środka smarnego zostawiała piętno na kondycji napinacza łańcucha rozrządu. Zarówno w wersjach VTi, jak i starszych konstrukcjach PSA montowano wielopunktowy wtrysk paliwa, teoretycznie otwierający furtkę do montażu instalacji gazowej. Z opinii użytkowników wynika, że na alternatywnym paliwie lepiej pracują silniki o mocy 90/109 KM. Bezpośredni wtrysk trafił dopiero do najmłodszej i jednocześnie najmniejszej jednostki, mianowicie downsizingowego 1.2 PureTech (110 KM; od 2015 r.). Powrócono w nim do koncepcji paskowego rozrządu, a jego żywotność miała wydłużyć praca w kąpieli olejowej. Skutki okazały się odwrotnie, ponieważ do układu smarowania trafiały resztki łuszczącej się gumy paska i zalepiały pompę olejową. Z tego powodu napęd rozrządu należy zmieniać znacznie częściej niż w starszych konstrukcjach, bo co ok. 50 tys. km.

POPULARNE

Kia Sorento (2025). Opis wersji i cennik

Używany Citroen Berlingo II – silniki Diesla

Całą wysokoprężną gamę oparto na jednej konstrukcji, mianowicie popularnym 1.6 HDi. Na przestrzeni lat Citroen bardzo wiele odmian różniących się osprzętem, mocą i zastosowaniem ekologicznych rozwiązań. Można je podzielić na 3 rodzaje:

• 1.6 HDi: najstarsze, z 16-zaworową głowicą, w niektórych odmianach bez filtra cząstek stałych;
• 1.6 e-HDi: pośrednie, wyposażone w 8-zaworową głowicę, obligatoryjnie łączone z filtrem DPF i systemem Start&Stop;
• 1.6 BlueHDi: najnowsze, także z 8-zaworową głowicą, dodatkowo wyposażone w tzw. mokry filtr cząstek stałych współpracujący z płynem Adblue.

Oferowano następujące warianty: 75, 90, 92, 99, 109, 112, 114 i 120 KM. Tylko w najsłabszym nie uświadczymy dwumasowego koła zamachowego, stosowano też uproszczoną turbosprężarkę ze stałą geometrią łopatek. Podobna konfiguracja trafia się w wybranych odmianach o mocy 90/92 KM. Odmiany powyżej 99 KM „dwumas” już posiadają, podobnie jak turbo ze zmienną geometrią. Na brak DPF-u można liczyć tylko w przypadku wersji 75/90 KM wyprodukowanych przed 2010 rokiem. We wszystkich wersjach układ rozrządu napędza pasek, który wg producenta należy wymieniać co 180 tys. km. Rozglądając się za 1.6 e-HDi warto z tyłu głowy mieć ewentualną konieczność wymiany akumulatora na specjalny typ o oznaczeniu AGM (ok. 500 zł), warianty BlueHDi z kolei wymagają uzupełniania płynu Adblue (wlew do specjalnego zbiornika znajduje się przy odpowiedniku do tradycyjnego „baku”). W zasadzie jedyny powtarzalny problem w 1.6 HDi to przepuszczające spaliny podkładki pod wtryskiwaczami, których wymiana pochłonie ok. 300 zł, pod warunkiem braku trudności z wykręceniem wtrysków. Usterkę łatwo rozpoznać po zapachu spalin w kabinie. Nie zmienia ona jednak pozytywnej opinii o tym silniku, który na tle konstrukcji u rywali lepiej znosi wysokie przebiegi. Przynajmniej wystarczającą dynamikę w Berlingo zapewnią odmiany powyżej 100-konne.

Używany Citroen Berlingo II – który silnik wybrać?

O wiele łatwiej kupić Berlingo z turbodieslem i nie ma co odrzucać tych ofert: 1.6 HDi uchodzi za jednego z najlepszych współczesnych silników wysokoprężnych i nawet jeśli będzie wymagał interwencji, doprowadzenie go do stanu „używalności” nie nadwyręży nadmiernie portfela. Jako alternatywę można przyjąć starsze jednostki benzynowe (bez dopisku VTi), także wyposażone w instalacje gazowe.