Prospekty samochodowe budzą szerokie uznanie pośród właścicieli aut zabytkowych. Zobaczmy, jak kiedyś reklamowano pojazdy marek radzieckich, takich jak Łada, UAZ czy ZAZ.
Większość użytkowników samochodów zabytkowych marzy o posiadaniu prospektu reklamowego z lat, gdy ów pojazd zjeżdżał z taśm produkcyjnych. O takie foldery, zwłaszcza w bardzo dobrym stanie wizualnym, niestety bardzo trudno, i nie ma jednoznacznej pewności, że uda się takowy zdobyć. Pozostaje monitorować aukcje internetowe lub odwiedzać różnego rodzaju targowiska/bazary w nadziei, że ktoś wyprzedaje swoją kolekcję. Ceny prospektów w dużej mierze zależą od reklamowanego modelu samochodu lub dostępności danych folderów. Stan techniczny nierzadko pełni rolę drugoplanową. Niemniej już dawno minęły czasy, gdy prospekty do pełnoprawnych zabytków sprzedawano za kilkanaście złotych – nawet foldery reklamowe polskich aut, jak Fiat 126p/125p/Polonez, potrafią kosztować ponad 100 zł. „Polując” na niemal niespotykane prospekty trzeba już przygotować kilkaset złotych.
Trzy klasyki PRL-u – Fiat 126p, Fiat 125p, Polonez. Poradnik kupującego, opinie, usterki
By nieco osłodzić trudną sztukę znalezienia prospektu zabytkowego auta, przygotowaliśmy galerię 36 reklamowych zdjęć samochodów. W tym konkretnym wpisie skupiliśmy się na autach produkowanych na terenie byłego ZSRR. To prawdziwa uczta dla miłośników Ład, UAZ-ów czy ZAZ-ów! Przenieśmy się zatem do lat 60. i 70. ubiegłego wieku. W przypadku tych samochodów sytuacja jest o tyle ciekawa, że niektóre „dożyły” do lat dwutysięcznych lub… pozostają w produkcji do dzisiaj!
20 najdłużej produkowanych samochodów w historii
Na początek przegląd zdjęć słynnej „kopiejki”, czyli najstarszej i jednocześnie najprostszej Łady z nazwą zaczynającą się od „21”. Zaprezentowana w 1970 roku Łada 2101 była licencyjną odmianą Fiata 124, ale inżynierowie z ZSRR zapewniali, że względem włoskiego pierwowzoru przeprowadzono w niej aż 800 zmian. Pod maskami ulokowano silniki 1200 i 1300 rozwijające od 58 do 64 KM. Mimo systematycznego wprowadzania kolejnych odmian (dziś można by rzec – liftingów) pierwotna wersja utrzymała się w produkcji do 1988 roku.
Ponieważ umowa z Fiatem obejmowała również wersję kombi Fiata 124 (Familiare), w 1971 roku wprowadzono do produkcji radziecki odpowiednik pod nazwą Łada 2102. Model pozycjonowano nieco wyżej od sedana, montując w eksportowych wersjach silniki 1300 (69 KM) lub 1500 (75 KM). Tak naprawdę było to pierwsze masowo produkowane kombi na terenie byłego ZSRR. Bez większych modyfikacji „przetrwało” do 1984 roku, gdy światło dzienne ujrzała gruntownie zmodernizowana Łada 2104.
W 1973 roku zadebiutowała Łada 2103 – bardziej luksusowa odmiana 2101, z przeprojektowanym nadwoziem i przeważnie z silnikami 1300/1500 (choć zdarzały się i 1200). Gruntownie zmodernizowano w niej przednią i tylną część nadwozia (podwójne lampy przednie i tylne o większej powierzchni), dodano chromowane ozdobniki i zmodyfikowano wnętrze. Opracowano nawet wersję kombi, która nie weszła do seryjnej produkcji.
Na kolejne rozwinięcie projektu nie trzeba było długo czekać, bo do 1976 roku – wtedy uruchomiono produkcję Łady 2106, która otrzymała rozbudowane tylne światła, przednie reflektory w plastikowych obudowach i jednostkę napędową 1600 (78 KM). To jeden z najdłużej produkowanych wariacji na temat Łady bazującej na Fiacie 124. Wytwarzanie zakończono dopiero w 2006 roku, z czego w latach 1982-2006 jednocześnie produkowano trzy modele – opisywaną 2106 oraz zmodernizowane 2105/2107. Te ostatnie „przetrwały” aż do 2010 r. (2105) lub 2012 r. w przypadku 2107.
Przejdziemy teraz do radzieckich samochodów terenowych, które dzisiaj są prawdziwymi motoryzacyjnymi dinozaurami. Chyba każdy zna legendarną Ładę Nivę, pozostającą w produkcji nieprzerwanie od 1977 roku. W międzyczasie pojawił się osobny model (sprzedawany jako Chevrolet Niva), a ostatnimi czasy odmiany mające podkreślić jej terenowy charakter (Bronto) lub upodobnić… do SUV-a (Urban). Za przełomowy należy uznać rok 1993, gdy miejsce poziomych tylnych reflektorów zajęły pionowe. Wtedy też wprowadzono oferowany do dzisiaj silnik 1700 z wtryskiem paliwa. Auto doczekało się wersji 5-drzwiowej (od 1995 r.) i pick-up.
Ile kosztuje w Polsce nowa Łada Niva Travel?
Jeszcze dłuższym okresem produkcji mogą się pochwalić dwa wytwory innej marki wywodzącej się z byłego ZSRR – UAZ-a. Terenowe modele 469 i bus o nazwie 452 za PRL-u zasilały floty służb mundurowych, a dzisiaj są często spotykane w rejonach górskich, gdzie są w stanie wjechać tam, gdzie inne auta się poddają. Dzielność poza utwardzonymi szlakami i prosta konstrukcja okazały się wystarczającym powodem, by te auta wciąż znajdywały odbiorców. Wytwarzanie UAZ-a 469 trwa od 1972 roku, zaś „Buchanki” (potoczna nazwa UAZ-a 452) – od 1965 roku, czyniąc go prawdopodobnie najdłużej nieprzerwanie produkowanym samochodem osobowym w historii!
Na koniec warto wspomnieć o Zaporożcu – niewielkiemu modelowi marki ZAZ, zawdzięczającemu nazwę miejscu produkcji (Zaporoże na Ukrainie). Najpierw wytwarzano przypominającego Fiata 600 ZAZ-a 965, z kolei w 1966 roku zadebiutował pierwszy „uszatek” (ZAZ-966) – bo tak mówiono na tego małego sedana z silnikiem V4 umieszczonym z tyłu. Owe „uszy” odpowiadały za dostarczanie powietrza chłodzącego jednostkę napędową. Z innych ciekawostek – pojazd posiadał spalinową nagrzewnicę wnętrza. W 1971 roku wprowadzono najbardziej znanego Zaporożca – ZAZ-968, zaś 7 lat później zlikwidowano charakterystyczne „uszy” i zastąpiono je kratkami (968M).
Żródło: foto-history.livejournal.com
