Konwencja ATP. O czym mówi umowa ATP i co zawiera?

3 lipca 2023

Konwencja ATP jest ważnym dokumentem dla zawodowych kierowców przewożących towary. Co zawiera umowa ATP? Jakie kraje przystąpiły do konwencji ATP?

Istnieje wiele dokumentów regulujących przepisy dotyczące transportu towarów na arenie międzynarodowej. Jednym z nich jest konwencja ATP. Jest to skrót z francuskiego Accord Relatif aux Transports Internationaux de Denrées Périssable et aux Engins Spéciaux a Utiliser pour ces Transports, co po polsku oznacza Umowę o o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów. Uchwalono ją w Genewie 1 września 1970 roku, lecz Polska przystąpiła do niej nieco później, bo w 1984 roku.

O czym mówi konwencja ATP?

Konwencja ATP stanowi dokument Organizacji Narodów Zjednoczonych, zawierający szczegółowe wytyczne na temat transportu towarów żywnościowych, które ze względu na swoją charakterystykę mają krótki termin przydatności do spożycia. Innymi słowy, odnosi się do przewozu produktów szybko psujących się, takich jak ryby, mięso, nabiał, mleko, warzywa, owoce i tłuszcze. Dotyczy ona zarówno transportu drogą lądową (samochodowego lub kolejowego), jak i drogą morską. Tu jednak obowiązuje limit odległości (150 km), i to jedynie pod warunkiem, że przewóz morski był poprzedzony przewozem lądowym i nie wiązał się z przeładunkiem towarów.

Uzupełnienie stanowi art. 3 konwencji ATP, który mówi, że dotyczy ona „każdego przewozu wykonywanego za wynagrodzeniem na rzecz osób trzecich lub na własny rachunek transportem kolejowym lub samochodowym lub obydwoma tymi rodzajami transportu:

szybko (głęboko) zamrożonych lub mrożonych artykułów żywnościowych,

oraz

artykułów żywnościowych wymienionych w załączniku 3 do Umowy, nawet gdy nie są one szybko (głęboko) zamrożone ani zamrożone,

jeżeli miejsca załadowania ładunku lub wyposażenia transportowego zawierającego ładunek na kolejowy lub drogowy środek transportu, i miejsca wyładowania ładunku lub wyposażenia transportowego zawierającego ładunek ze środka transportu znajdują się w dwóch różnych państwach i jeżeli miejsce wyładowania ładunku znajduje się na terytorium Umawiającej się Strony.

Co zawiera umowa ATP?

W dokumencie zawarte są najistotniejsze informacje na temat obowiązkowego wyposażenia przyczepy, naczepy lub kontenera, aby mogły one przewozić szybko psujące się towary we właściwych warunkach termicznych. Znajdziemy tam też wykaz temperatur, w których powinny być przewożone konkretne ładunki, a także informacje odnoszące się do oznakowania pojazdów, zasad przeprowadzania kontroli i pomiaru warunków termicznych w przyczepie/naczepie/kontenerze.

Z konwencji ATP dowiemy się także o usprawnieniach, jakie muszą posiadać pojazdy przewożące ładunki o krótkim terminie przydatności do spożycia. Są to m.in. ogrzewanie (umożliwiające utrzymanie temperatury w nadwoziu próżniowym do 12 godzin), chłodzenie mechaniczne (pozwalające dostosować temperaturę w środku) i właściwa izolacja termiczna ścian (utrudniająca wymianę ciepła z otoczeniem). Potwierdzenie spełniania warunków umowy ATP stanowi świadectwo zgodności środka transportu (certyfikat ATP).

Jakie kraje przystąpiły do konwencji ATP?

Oprócz Polski, do konwencji ATP przystąpiły takie państwa jak Belgia, Austria, Niemcy, Wielka Brytania, Irlandia Północna, Norwegia, Maroko, Hiszpania, Portugalia, Węgry, Holandia, Chorwacja, Dania, Włochy, Słowacja, Słowenia, Czechy, Rosja, Kazachstan, Grecja, Finlandia, Luksemburg, Szwecja i Stany Zjednoczone.