Imponujące osiągi, rasowy wygląd, ciekawa historia, wyśrubowane ceny używanych egzemplarzy i zaskakująco wysoki komfort codziennej eksploatacji – wiele wskazuje, że Mercedes SLR McLaren ma komplet asów w rękawie.
Na przestrzeni lat Mercedes zaprezentował wiele doskonałych sportowych samochodów. Jednym z nich jest oferowany w latach 2003-2009 SLR. Produkowany w brytyjskim Woking SLR to owoc kooperacji Mercedesa i częściowo należącego do niemieckiego koncernu McLarena, który budował bolidy F1 – nawiązaniem do nich jest charakterystyczny przód. Poszycie wokół loga marki ukształtowano na wzór „dziobów” ówczesnych bolidów F1.
SLR McLaren – samochód inspirowany F1
Znajdujące się elementy aerodynamiczne zderzaka z charakterystycznie zakrzywionymi wspornikami również były nawiązaniem do bolidu F1, dzięki któremu McLaren-Mercedes zdobył mistrzostwo świata w latach 1998 i 1999. Podobnie jak bolidzie są nie tylko stylistycznym elementem identyfikacyjnym, ale także istotnym ze względów aerodynamicznych, który zwiększa siłę dociskającą przednią oś do drogi.
Skojarzenia z bolidami F1 budzą też proporcje karoserii – kierownica znajduje się aż 2,8-metra od przedniego zderzaka, a kierowca siedzi tuż przed tylnymi kołami. Rozwiązanie nie jest dziełem przypadku. Projektujący SLR-a Gordon Murray, który wcześniej zbudował jeszcze bardziej legendarnego McLarena F1 oraz wiele bolidów Formuły 1 zdecydowano się na rozciągnięcie Mercedesa, by silnik znajdował się za przednią osią, co korzystnie wpływa na wyważenie, a więc i prowadzenie.
Karoseria została wykonana z włókna węglowego, a następnie ręcznie pomalowana przyjazną dla środowiska farbą metaliczną zawierającą większe cząsteczki niż zwykle, tworząc specjalny efekt głębi. Szkielet kabiny pasażerskiej również wykonano w całości z kompozytów. Zapewnia bardzo sztywną, a przez to bardzo bezpieczną przestrzeń do przeżycia w przypadku zderzenia czołowego, bocznego lub tylnego. Mercedes wyposażył SLR-a także w sześć poduszek powietrznych (w tym kolanowe) oraz napinacze pasów z ogranicznikami napięcia.
Szeroka i płaska maska zaczyna się na wysokości lamp, a kończy na podszybiu, a od góry zakrywa nadkola. Nawiązaniem do wyczynowego Mercedes 300 SLR z lat 50. XX wieku oraz zbudowanego w liczbie dwóch egzemplarzy auta znanego jako Uhlenhaut Coupé są boczne skrzela. W oryginale wychodziły z nich rury wydechowe. We współczesnym SLR wraz z górnymi kratkami odprowadzają gorące powietrze z komory silnika, a wydechy wyprowadzono pod nimi. Nie był to wyłącznie zabieg stylistyczny. Konwencjonalny układ wydechowy utrudniłby optymalne zaprojektowanie gładkiej podłogi pojazdu i konstrukcji dyfuzora.
Unoszone drzwi to kolejne odwołanie do Uhlenhaut Coupé. We współczesnej interpretacji nie zostały jednak zamontowane do dachu. Przytwierdzono je do do przednich słupków dachowych, a są odchylane do przodu pod dużym kątem. Zmieniona koncepcja pozwoliła na powiększenie drzwi, dzięki czemu kierowca i pasażer mogli łatwo wsiadać i wysiadać. Kolejną różnicą jest sylwetka. W przeciwieństwie do SLR-a z lat 50. XX w., którego tył delikatnie zakrzywiał się w dół, pokrywa bagażnika nowoczesnego SLR-a została poprowadzona dosyć wysoko, co było istotne z punktu widzenia aerodynamiki.
Tylny spojler automatycznie wysuwa się po przekroczeniu 95 km/h. Jego położenie zmienia się błyskawicznie podczas hamowania, co sprawia, że wytracanie prędkości przebiega skutecznie, a zarazem stabilnie. SLR był pierwszym seryjnie produkowanym autem z hamulcem aerodynamicznym. Oryginalnie stylizowane lampy tylne wykonano – w innowacyjnej w chwili premiery auta – technologii LED.
Mercedes SLR McLaren – silnik i moc
Sercem SLR-a jest opracowany przez AMG silnik M155, który w zależności od wersji rozwija 626-650 KM i 780-820 Nm. Mechanicznie doładowane 5.4 V8 to daleki krewny słynącej z trwałości rodziny V8 o kodowym oznaczeniu M113. Cechą wspólną silnika McLarena oraz „cywilnych” V8 jest układ trzech zaworów i dwóch świec zapłonowych na cylinder. Oczywiście priorytetem przy projektowaniu SLR-a nie były kwestie eksploatacyjne, a osiągi i właściwości jezdne. W rezultacie do wymiany świec konieczne jest… wyjęcie silnika z samochodu.
Nie trzeba obawiać się o trwałość sprzęgła. SLR nie ma ani dwusprzęgłowej skrzyni, ani zautomatyzowanej z jednym sprzęgłem. Mercedes wyposażył swój supersamochód w słynący z „pancerności” automat 5G-Tronic. Mimo zaledwie pięciu przełożeń i obecności przetwornika momentu obrotowego, SLR jest w stanie przyspieszyć do 100 km/h w 3,8 sekundy, a przekroczyć 330 km/h. Przy wyższych prędkościach dynamika nie spada. Wręcz przeciwnie. Zaledwie 16,4 sekundy wystarczą, by przyspieszyć od 0 do 240 km/h.
Ciekawostką są dwa znajdujące się tuż pod kratkami nawiewu pokrętła na konsoli środkowej. Wcale nie służą do obsługi wentylacji. Korzystając z lewego kierowca może wybrać program pracy automatycznej skrzyni biegów – dostępne są Comfort, Sport i Manual. Prawe pozwala na wybranie jednej z trzech szybkości zmiany biegów – dostępne są Sport, Supersport oraz Race. Dziś może nie robić to już dużego wrażenia, ale w chwili debiutu McLarena było dalekie od powszechnie spotykanych rozwiązań. Znajdujący się piętro niżej panel z napisem SLR kryje system audio. W bazowej wersji było to radio z odtwarzaczem… kaset, a za dopłatą Mercedes oferował prostą nawigację.
Mercedes SLR – wrażenia z jazdy
18-calowe alufelgi były standardowym wyposażeniem. Na życzenie i bez dodatkowych opłat dostępne były felgi w wersji pięcioramiennej. Kolejną opcję stanowiły 19-calowe obręcze z ramionami w kształcie łopat wirnika turbiny.
SLR otrzymał bardzo skuteczny, ceramiczny układ hamulcowy, który jest w stanie zatrzymać auto jadące 100 km/h na dystansie 33 m. Brytyjska redakcja Autocar stwierdziła jednak, że jest on pozbawiony czucia. Nie jest to pierwszy przypadek złego wypowiadania się na temat elektrohydraulicznego systemu Sensotronic Brake Control, który trafił także do klasy E W211 czy Mercedesa CLS.
Testujący z Autocar narzekali także na hałasy płynące do wnętrza z zawieszenia i kół oraz bezpośredni i bardzo czuły w okolicach centralnego położenia układ kierowniczy. W efekcie SLR-owi bliżej do supersamochodu niż gran turismo na długie trasy. A były ku temu zadatki, bo SLR został pochwalony za wykończenie i ergonomię wnętrza i łatwość prowadzenia. W ocenie Autocar podwozie zestrojono jednak tak, by SLR był możliwie bezpieczny – w ostro pokonywanych zakrętach ujawnia się tendencja do lekkiej podsterowności, chociaż zarzucenie tyłem – zwłaszcza na mokrej nawierzchni – jest jak najbardziej wykonalne.
SLR w teście Autocar zaplusował także funkcjonalnym bagażnikiem. Pod bagażnikiem o pojemności 272 litrów znalazły się schowki, zbiorniki na płyn do spryskiwaczy i hamulcowy oraz dwa akumulatory. Projektanci postawili na nietypowe rozwiązanie, aby uzyskać optymalny rozkład masy. Silnik czerpał paliwo z dwóch połączonych ze sobą aluminiowych zbiorników. Umieszczono je nisko – po lewej i prawej stronie przed tylną osią, aby utrzymać środek ciężkości możliwie nisko, co korzystnie wpływa na dynamikę jazdy. Zbiorniki miały pojemność 97,6 litra. Przy deklarowanym spalaniu w cyklu mieszanym na poziomie 14,5 l/100 km zapewniało to niezły zasięg.
Mercedes SLR McLaren – cena
Mercedes SLR McLaren w zamkniętej wersji nadwoziowej powstał w liczbie 1412 egzemplarzy – 150 z nich to odmiana 722 GT, a kolejne 150 – 722 Edition. Cena bazowej wersji w 2003 r. startowała z poziomu 435 tysięcy euro. Od 494 tys. euro startowały ceny Roadstera. Trafił on do 670 szczęśliwych nabywców. Znacznie więcej, bo aż 750 tysięcy euro trzeba było zapłacić za pozbawioną dachu i przedniej szyby i zmienioną stylistycznie odmianę Stirling Moss. Na drogi trafiło jedynie 75 egzemplarzy.
Mimo egzotyczności, SLR jest zaskakująco łatwy do kupienia. Tylko w jednym z popularnych, niemieckich serwisów ogłoszeniowych na nabywców czeka kilkadziesiąt egzemplarzy. Pozostaje tylko jeden problem – cena. Najtańsze egzemplarze są wyceniane na 285 tysięcy euro. By swobodnie przebierać, trzeba móc pozwolić sobie na wydanie 350-380 tysięcy euro. Najlepsze egzemplarze to kwoty rzędu 400-500 euro. SLR z serii 722 dobijają do miliona euro, natomiast egzemplarze Stirling Moss kosztują 3 miliony euro.
