Szkoda całkowita auta. Jak na niej nie stracić?

8 września 2023

Firmy ubezpieczeniowe z reguły mają interes w tym, by wypłacać odszkodowanie jako szkoda całkowita. Taka praktyka nie zawsze jest korzystna dla użytkownika auta. Jak nie stracić na szkodzie całkowitej?

Nie jest tajemnicą, że ubezpieczyciele starają się jak najwięcej dla siebie „ugrać”, gdy przychodzi wypłacić rekompensatę za uszkodzenie pojazdu. Jedną z praktyk niestety do tej pory stosowanych przez nieuczciwe firmy jest kwalifikowanie powstałej szkody jako całkowitej. Ubezpieczyciel ogłasza ją bowiem wtedy, gdy koszt naprawy auta przekracza 100% wartości przed wypadkiem (lub ok. 70% w przypadku polisy AC). Wysokość odszkodowania jest wtedy wynikiem rachunku „wartość pojazdu przed zdarzeniem minus wartość wraku”.

Szkoda całkowita auta (OC, AC) – dlaczego jest tak istotna dla ubezpieczycieli?

Takie postępowanie nie bierze się znikąd, bowiem firmom ubezpieczeniowym po prostu bardziej się opłaca zapłacić za samochód z uwzględnieniem odjęcia kwoty za wrak, niż poświęcać środki na jego naprawę. Dlatego coraz śmielej kwalifikują szkodę jako całkowitą, chociaż na dobrą sprawę powinna być uznana jako częściowa – tym bardziej, że w ramach ubezpieczenia OC można naprawiać samochód do 100% jego wartości przed kolizją. Nieuczciwe firmy ubezpieczające uciekają się do jeszcze innych metod, aby zyskać dla siebie jak najwięcej. Poniżej podpowiadamy, jak walczyć „o swoje” i nie dać się naciągnąć na niższe odszkodowanie.

Szkoda całkowita samochodu. Jak na niej nie stracić?

W ramach wypłaty rekompensaty finansowej metodą szkody całkowitej następują aż trzy szacowania kosztów: naprawy, wartości auta przed szkodą oraz wraku. Odnośnie każdego z nich warto sprawdzić, że ubezpieczyciel aby nie „nagiął” widełków cenowych na swoją korzyść. W przypadku wyceny kosztów naprawy częstą praktyką jest uwzględnienie stawek w autoryzowanych serwisach obsługi, przy wykorzystaniu oryginalnych części zamiennych – a zatem droższych. Taka praktyka nie zawsze ma sens, zwłaszcza odnośnie starszych samochodów prezentujących niższą wartość rynkową, ale jest dobrym pretekstem do zakwalifikowania szkody jako całkowitej. Jeśli mamy wątpliwości, należy samodzielnie ustalić wartość naprawy w warsztacie niezależnym, przy użyciu części używanych lub zamienników (o ile na takowe się zgadzamy) i pokazać ją ubezpieczycielowi.

Gdy z kolei przychodzi do wyceny wartości samochodu przed wypadkiem, firmy ubezpieczeniowe chwytają się wszelkich aspektów mogących ową wartość zaniżyć. W tym celu weryfikują przebieg, historię napraw, liczbę właścicieli, pochodzenie oraz stan techniczny, celowo nie biorąc pod uwagę informacji korzystnych, typu polski salon, bezwypadkowość czy niewielki przebieg. W takiej sytuacji również mamy prawo do przedstawienia swojego stanowiska, pokazując np. raport wyspecjalizowanej firmy typu Info-Ekspert albo Eurotax dotyczący wartości auta. Jeśli szkoda weryfikowana jest w ramach AC, trzeba skorzystać z usług firmy podanej przez ubezpieczyciela.

Wreszcie towarzystwa ubezpieczeniowe starają się możliwie jak najdrożej wycenić wrak, by ostatecznie wypłacić jak najmniejsze odszkodowanie w ramach szkody całkowitej. Tej wartości nie warto kwestionować, ale potrzeba odrobiny własnej inicjatywy, by wyjść z tego „z twarzą”. Należy bowiem poprosić o pomoc w pozbyciu się pojazdu (np. poprzez znalezienie kupca) lub zawnioskować o sprzedaż wraku po niższej cenie, o ile udało nam się już znaleźć osobę zainteresowaną uszkodzonym pojazdem.

Jak bronić się przed nieuczciwymi ubezpieczycielami?

Jeśli czujemy się oszukani przez ubezpieczyciela i zawiodły wszelkie próby udowodnienia swojej racji, nie pozostaje nic innego jak powołanie do sprawy osób trzecich, czyli głównie kancelarii odszkodowawczych. Inną drogą jest kontakt z Rzecznikiem Finansowym. Za tą opcją przemawia fakt bezpłatnego świadczenia pomocy oraz wyspecjalizowania Rzecznika w tego typu sprawach.