Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – którą generację wybrać?

Minivan Mazdy przekonuje seryjnie montowanymi przesuwanymi drzwiami bocznymi. A jak z przestrzenią w środku i awaryjnością japońskiego auta? Którą Mazdę 5 wybrać – starszą (CR) czy nowszą (CW)?

Mazda była obecna w segmencie minivanów niemal od zawsze – swój pierwszy model (Premacy) przedstawiła w 1999 roku. Na nim nie poprzestała i 6 lat później zaprezentowała model „5”, który miał przyciągać klientów seryjnie montowanymi, przesuwanymi z obu stron drzwiami. To zarezerwowane wcześniej dla kombivanów rozwiązanie zwiększało komfort w codziennym użytkowaniu (chociażby przy instalowaniu fotelika dziecięcego) i dawało pewien komfort psychiczny w kwestii uszkodzenia innych samochodów przez otwierające drzwi dzieci (w przesuwanych jest to niemożliwe). Oczywiście ten typ dostępu do wnętrza wymaga troski i konserwacji (m.in. smarowania prowadnic), ale czego się nie robi dla wygody.

Rodzinną Mazdę wyróżniało coś jeszcze. W drugim rzędzie zamontowano co prawda trzy osobne fotele, ale środkowy jest wyraźnie węższy od pozostałych i w dodatku podwyższony, stąd przewóz tam kogokolwiek powinien się odbywać wyłącznie na krótkich dystansach. Z drugiej strony: jeśli planujemy jeździć Mazdą 5 „w czwórkę”, środkowe siedzisko można wyjąć i włożyć do skrytki pod skrajnymi siedziskami, tworząc przestrzeń np. na kurtki, z uchwytami na napoje. Na tle najbardziej pakownych konkurentów, w Maździe przydałby się przynajmniej 500-litrowy bagażnik (właściciele muszą się zadowolić skromnymi 426 l przy pięciu osobach).

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – deska rozdzielcza

Wbrew pozorom, obie generacje posiadają podobne kokpity, urządzone według tego samego schematu (szeroka konsola środkowa z podwyższonym lewarkiem biegów, klasycznie zamontowane zegary, dominacja fizycznych przycisków). Ich liczba potrafi przytłoczyć nawet w nowszym modelu, niektóre z kolei są wyjątkowo małe, a przez to nieczytelne. Ergonomia – ogólnie na plus. Mazda nie przyłożyła się zbytnio do doboru ciekawych i miłych w dotyku tworzyw, montaż z kolei zasługuje na uznanie. Dopóki mowa o widoczności w przód, słyszy się same superlatywy. Systematycznie zwężająca się ku tyłowi linia okien zmniejsza powierzchnię szyb, pogarszając orientację wokół samochodu. Trzeba uczciwie przyznać, że u sporej części rywali pod tym względem jest jeszcze gorzej.

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – przestrzeń w środku

Ponad 4,5-metrowa długość Mazdy 5 pozwoliła w niej wygospodarować miejsce na 3. rząd siedzeń, ale z uwagi na ograniczoną szerokość (1,75 m) trudno ją traktować jako auto 7-osobowe. I nie chodzi tu wyłącznie o niewielką ilość miejsca na dodatkowych miejscach w bagażniku (typowe w tym segmencie) – Mazda zapewnia przeciętny komfort nawet dla pięciu podróżnych. Dlaczego? Przez niewielkie środkowe miejsce w drugim rzędzie, mogące posłużyć co najwyżej do przewozu dziecka. Tu Mazda się nie popisała, bowiem większość konkurentów dysponuje w tym miejscu trzema identycznymi fotelami. Po stronie plusów należy zapisać praktycznie równą podłogę oraz doskonały dostęp uzyskiwany dzięki przesuwnym drzwiom tylnym. Do wygody dwóch przednich miejsc rzadko płyną jakiekolwiek zastrzeżenia.

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – bagażniki

Większość źródeł podaje identyczne pojemności bagażników Mazdy 5 I i II przy 7. i 5. osobach – wynoszą odpowiednio 112 l i 426 l. Obecność 3. rzędu automatycznie podwyższa powierzchnię załadunkową, bowiem najmniejsze fotele po prostu się „kładą”, nie wsuwają pod kanapę jak np. w Oplu Zafirze. Złożenie drugiego rzędu, dla odmiany, wymaga podniesienia siedzisk wszystkich miejsc i dopiero wtedy położenia oparć. Mazdy 5 maksymalnie zabiorą na pokład ok. 1500 l pakunków. Boki bagażników wykończono podatnym na zarysowania plastikiem, można natomiast liczyć na nisko położony próg załadunkowy. Rozczarowuje skromne wyposażenie w drobiazgi uprzyjemniające wykorzystanie przestrzeni bagażowej (np. haczyki na torby).

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – silniki

Obydwie Mazdy wykorzystują te same jednostki benzynowe o pojemności 1.8 (116 KM) i 2.0 (146 KM), z tym że w drugiej generacji do mocniejszej dodano bezpośredni wtrysk paliwa (DISI), który „dodał mu” 4 KM (150 KM). To niezbyt dynamiczne (nawet 2.0), ale ponadprzeciętnie trwałe jednostki średnio tolerujące instalacje gazowe. O wiele więcej problemów sprawiają turbodiesle. Do Mazdy 5 I montowano japońskie 2-litrowe konstrukcje w dwóch wersjach mocy: 110 KM i 143 KM. Pochodzą one z serii obarczonych ryzykiem awarii układu smarowania, w konsekwencji prowadzącej do zatarcia silnika. Pewną poprawę zapewniło „kupowanie” do Mazdy 5 II 1,6-litrowego turbodiesla od PSA, znanego jako 1.6 HDi. 115-konna jednostka radzi sobie z rodzinną Mazdą w zaledwie wystarczającym stopniu, niemniej cieszy się ogromną popularnością pośród aut z Francji i na brak części nie można narzekać. Zwolennicy skrzyń automatycznych nie mają wielkiego pola do manewru, bowiem takową przekładnię (5- lub 6-biegową) łączono tylko z benzynowym 2.0.

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – co się w nich psuje?

Nie tylko w Maździe 5 lepiej z rezerwą podchodzić do japońskich turbodiesli. Te silniki cierpią na niewydolności układu smarowania spowodowane zapychaniem się sitka pompy olejowej poprzez nagromadzanie się w nim zanieczyszczeń. Czyszczenie sitka powinno w tym silniku zaliczać się do czynności eksploatacyjnych, chyba że chcemy doprowadzić do uszkodzenia turbosprężarki lub całkowitego zatarcia jednostki. Do 2.0 MZR-CD montowano również kapryśne filtry cząstek stałych, podobnie zresztą jak do francuskiego 1.6 MZ-CD. Ten drugi przepuszcza spaliny do wnętrza poprzez nieszczelności podkładek pod wtryskiwaczami (wymiana – ok. 300 zł). Przez zakupem Mazdy z tym silnikiem wyprodukowanej przez listopadem 2012 r. sprawdźmy, czy dany egzemplarz ma już za sobą wykonanie akcji serwisowej polegającej na przeniesieniu modułu instalacji elektrycznej w miejsce, do którego nie dostaje się woda (poprzez kontakt z cieczą w niektórych autach dochodziło do pożarów). Problem numer dwa w Maździe to, rzecz jasna, korozja, coraz śmielej atakująca nawet samochody nowszej generacji (na progach i błotnikach). Interwencji przeważnie wymagają też poduszki silnika, elementy zawieszenia lub… prowadnice drzwi (nie doglądane pracują z coraz większym oporem i zacinają się).

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – za ile można ją kupić?

Na starszą „Piątkę” wystarczy 4-cyfrowa kwota (8-9 tys. zł), za którą niemal na pewno otrzymamy niezbyt atrakcyjny samochód z turbodieslem. Optymalny budżet za generację CR oscyluje w granicach 14-18 tys. zł. Za tyle można już kupić wcielenie CW, również w wersji wysokoprężnej. Benzynowe wystawiane są za minimum 23 tys. zł, zaś przystępny egzemplarz kupimy za mniej niż 30 tys. zł. Na rynku wtórnym łatwiej trafić starszy model, zazwyczaj w konfiguracji 7-osobowej. W obydwu przypadkach przeważają odmiany benzynowe.

Używana Mazda 5 I (CR) i Mazda 5 II (CW) – którą generację wybrać?

Tak naprawdę nie dokonano tu szczególnego postępu. Mazda 5 II jest odrobinę przestronniejsza, ciekawiej wyposażona i lepiej zmontowana w środku, ale po trochu sprawia wrażenie rozległego liftingu poprzedniczki. Na pewno nie ma się co na nią nastawiać, mając do wydania mniej niż 20 tys. zł: wtedy lepiej postawić na zadbaną poprzedniczkę z silnikiem benzynowym bez LPG. Zwolennicy rzadkich wizyt na stacjach paliw powinni wybrać nowszą generację z francuskim turbodieslem.

Mazda 5 I (CR) – plusy i minusy

 +  przesuwane drzwi z obu stron, niezawodne silniki benzynowe, przystępne wyposażenie
 –  coraz większe problemy z korozją, ograniczona przestrzeń w 2. i 3. rzędzie, awaryjne diesle

Mazda 5 II (CW) – plusy i minusy

 +  przewaga wersji 7-osobowych, wysoka trwałość ogólna, konkurencyjne ceny
 –  skromna paleta silników, niska podaż na rynku wtórnym, utrudniony dostęp do niektórych zamienników

Aby dowiedzieć się więcej na temat używanej Mazdy 5, odsyłamy do poniższego materiału:

Używana Mazda 5 I (2005-2010) – opinie użytkowników