W świecie motoryzacji niewiele samochodów zdołało podbić serca klientów całego świata. Wyróżniliśmy 10 modeli, które osiągnęły status globalny. Spotkasz je niemal wszędzie!
Stworzenie samochodu globalnego jest trudniejszym zadaniem, niż mogłoby się wydawać. Każdy kontynent, a nawet osobne państwa, rządzą się swoimi prawami, jeśli chodzi o preferencje motoryzacyjne. Jedni zwracają szczególną uwagę na bezpieczeństwo konstrukcji, gdzie indziej liczą się kwestie związane z ekologią (Europa), inni preferują określony typ nadwozia (np. sedany w Chinach) lub mają zupełnie inne wymagania, jeśli chodzi o wielkość auta (małe kei-cary w Japonii kontra pick-upy w Stanach Zjednoczonych).
Do tego dochodzą jeszcze kwestie związane z nazewnictwem modelu: trafna nazwa w którymś języku może brzmieć wulgarnie, stąd nie dziwi fakt sprzedawania tego samego samochodu pod kilkoma nazwami, nierzadko także markami. Nie bez znaczenia zostaje również aktualny status rozwojowy danego kraju. Nie brakuje regionów, gdzie jedno auto pozostawało w produkcji nawet przez kilkadziesiąt lat, głównie ze względu na niską cenę zakupu i ogromną dostępność części zamiennych. Tak jest np. z Toyotą Land Cruiser J7 (można ją kupić w Afryce) czy rosyjskimi „terenówkami” oferowanymi na niektórych europejskich rynkach: Ładą 4×4 (dawniej Niva) czy UAZ-em Hunterem (dawniej UAZ 469).
Postanowiliśmy wyróżnić 10 najciekawszych modeli, które spotkały się z ciepłym przyjęciem na wielu rynkach świata. Te auta kupowano na niemal wszystkich kontynentach!
Volkswagen Beetle (1938-2003)
Popularnego „Garbusa” nie trzeba nikomu przedstawiać, i to nie tylko w Europie. Volkswagena Beetle produkowano nieprzerwanie przez 58 lat (łącznie przez 65, wliczając przerwę z okresu II Wojny Światowej). W fabrykach zlokalizowanych w 13 państwach na świecie wytworzono ponad 21,5 miliona sztuk, dając absolutny rekord światowej sprzedaży. Poza Europą „Garbus” dobrze przyjął się w Stanach Zjednoczonych, RPA, Brazylii (jako Volkswagen Fusca) i Meksyku, gdzie w 2003 roku zjechał ostatni egzemplarz tego modelu.
Jeep CJ (1944-1986)
Jeep CJ to nic innego jak ucywilizowana odmiana wojskowego Willysa. Po II Wojnie Światowej zdobył popularność jako tani samochód terenowy do codziennego użytku. W późniejszych latach licencję na jego wytwarzanie wykupiło m.in. Mitsubishi oraz indyjski producent Mahindra. Do legendarnego Jeepa trafiały nawet… silniki Renault (z dostawczego Trafica). Auto doczekało się wielu odmian, m.in. z dłuższym rozstawem osi, przedłużonej z 5 drzwiami czy pick-upa. W 1986 roku zastąpił go Jeep Wrangler.
Fiat 124 (1966-1985)
Kariera Fiata 124 na rynku macierzystym trwała niecałe 10 lat, ale samochód „przetrwał” w kolejnych generacjach Łady 2101-2107 aż do 2012 roku. Rosjanie wytworzyli ponad 17 milionów tych aut, eksportując je nawet do Kanady. W międzyczasie Fiata 124 sprzedawano jako Seata 124/1430, a także tureckiego Tofaşa Serce, indyjskiego Premiera 118NE/137D i pod koreańską marką Asia-Fiat 124. Łącznie z taśm produkcyjnych zjechało ponad 20 milionów wszystkich wariantów Fiata 124.
Renault 12 (1969-1980)
Krytykowane za niespójny design Renault 12 z marnym skutkiem próbowało podbić rynki Ameryki Łacińskiej, ale zdobyło ogromną popularność we Wschodniej Europie jako Dacia serii 1300. Samochód kilkakrotnie modernizowano, aż w 2004 roku ostatecznie zastąpiła go Dacia Logan. Doczekał się m.in. wersji coupe (Dacia 1410 Sport), 5-drzwiowego hatchbacka (Dacia 1320/1420 Liberta), a także 2- i 4-drzwiowego pick-upa sprzedawanego do 2006 r. Oprócz tego Renault 12 produkowano w Turcji jako Oyak-Renault 12 i Renault 12 Toros.
Fiat Uno (1983-2013)
Niewielkie z zewnątrz, ale przestronne w środku Uno zdobyło rzeszę zwolenników w Europie i w Ameryce Południowej. Do 1995 roku samochód produkowano we Włoszech, w latach 1995-2002 – w polskiej fabryce w Tychach. Najdłużej, bo do 2013 r. auto przetrwało w Brazylii pod nazwami Fiat Mille/Mille Fire. Stamtąd samochód eksportowano do m.in. Afryki i… Europy (jako Innocenti Mille). Z kolei auta wyprodukowane w Jugosławii (Kragujevac) nazywają się Yugo Uno. Miejski Fiat ma również swój epizod w Indiach i w Argentynie.
Suzuki Swift II (1989-2006)
Podobnie jak poprzednik, model znany u nas jako Suzuki Swift dał się poznać na całym świecie jako tani i niezawodny samochód dla mało wymagających kierowców. Sprzedawano go pod wieloma markami, np. Holden (Barina, Swift, Cultus), Chevrolet (Swift), Maruti Suzuki, Changan Suzuki czy Subaru Justy (europejska wersja z napędem 4×4). Auto produkowano w Japonii, na Węgrzech oraz w Ekwadorze i Kolumbii.
Opel Kadett E (1984-1993)
Kompletna gama wersji nadwoziowych otworzyła Kadettowi furtkę do zawojowania całego świata. General Motors sprzedawał Kadetta m.in. w Stanach Zjednoczonych (jako Pontiac LeMans), w Kanadzie (Passport Optima, Asuna SE/GT), Brazylii (Chevrolet Kadett/Ipanema) Korei Południowej (Daewoo LeMans/Racer) i w Europie jako Opel Kadett/Vauxhall Astra, a od połowy lat 90. jako Daewoo Nexia. Ostatnia modernizacja miała miejsce w 2008 roku w modelu przeznaczonym na rynek uzbekistański (Uz-Daewoo Nexia).
Ford Focus I (1998-2008)
W odróżnieniu od Escorta, pierwsza generacja Focusa zerwała z „tradycją” projektowania osobno stylizowanych odmian dla Europy i Ameryki. Focus I stał się prawdziwym autem globalnym. Różnice wizualne dla poszczególnych rynków miały wymiar kosmetyczny, dla niektórych producent wprowadzał np. inne silniki. Samochód powstawał w Niemczech, Hiszpanii, Rosji, Meksyku, Argentynie, Wenezueli i na Filipinach. Ford powrócił do dawnej koncepcji dwóch wersji stylizacji w następnym wcieleniu Focusa… i ponownie z niej zrezygnował w Focusie III.
Daewoo Matiz (1998-2008)
Matiz to kolejny przedstawiciel samochodu oferowanego na całym świecie pod kilkunastoma nazwami. Nawet u nas występował pod dwiema – jako Daewoo i FSO Matiz (produkowano go zresztą w warszawskiej fabryce w latach 1999-2004). Inne to m.in. Chevrolet Joy (w Pakistanie), Chevrolet Lechi (Chiny), Formosa Matiz (Tajwan), Daewoo Matix (Kolumbia), Pontiac Matiz/G2 (Meksyk) czy Ravon Matiz (Rosja).
Peugeot 206 (1998-2009)
Europejski hit Peugeota jeszcze większą popularnością cieszy się w Iranie, gdzie wytwarzany jest przez firmę Iran Khodro jako hatchback i sedan. Co ciekawe, w niektórych krajach Ameryki Południowej sprzedawano go jako… Peugeota 207 Passion, a w Chinach i Malezji – po prostu jako „207” (brak związku z modelem europejskim). Chińczycy mogli również kupić Peugeota 206 jako Citroena C2, a Malezyjczycy – Naza 206 Bestari.
Zdjęcia samochodów pochodzą ze strony www.wheelsage.org
