Renault od samego początku swojej działalności wyznaje zasadę, by dopasowywać się do aktualnych potrzeb odbiorców i przy okazji nie boi się eksperymentować. Oto lista zasłużonych modeli w bogatej historii francuskiej marki.
Początki marki Renault sięgają końca XIX wieku, a dokładniej 1899 roku, kiedy spółkę założyło trzech braci o nazwisku Renault: Louis, Marcel i Ferdynand. Pierwszy z braci już rok wcześniej skonstruował swój własny samochód, który był w stanie podjechać pod najbardziej stromą ulicę Paryża. Ten wyczyn zapoczątkował szybki rozwój przedsiębiorstwa, mającego w założeniu produkować głównie samochody luksusowe. Dopiero wykupienie firmy przez państwo w 1944 roku i prezentacja taniego modelu 4CV zmieniły nastawienie marki. Od tej pory Renault projektowało auta według oczekiwań swoich odbiorców. Nie bało się przy tym eksperymentowania i wdrażania innowacyjnych rozwiązań do swoich samochodów, a nawet realizacji szalonych projektów typu 5 Turbo lub Clio V6. Sukces budżetowej marki Dacia pokazuje, że Renault „troszczy” się też o potrzeby każdego rynku na całym świecie. Marka nie ma sztywno narzuconych zasad projektowania: określa je upływający czas i ówczesne potrzeby otoczenia.
120 lat – dokładnie tyle minęło od powstania pierwszego samochodu Renault. Przyjrzyjmy się najciekawszym modelom marki aż do czasów współczesnych.
Renault Typ A (1898 r.)
Automobil skonstruowany przez Louisa Renault napędzał jednocylindrowy, 1,75-konny silnik chłodzony powietrzem. Później jednostkę wymieniono na dwa razy mocniejszą, dwucylindrową, z chłodzeniem wodą. Pojazd miał innowacyjny jak na ówczesne lata układ napędowy (napęd przenoszony poprzez sprzęgło, skrzynię biegów, wał z przekładnią główną z dyferencjałem na koła tylne).
Renault Vivastella (1929 r.)
Luksusowa limuzyna, produkowana przez 10 lat (1929-1939) w dwóch generacjach (od 1935 roku z bardziej opływowym nadwoziem). Duży sukces rynkowy, częste modernizacje silnikowe i nadwoziowe. Wówczas Renault jednocześnie produkowało dwie jeszcze większe limuzyny (Nervastella, Reinastella), modele sportowe (Viva Grand Sport) i miejskie (Primaquatre).
Renault 4CV (1947 r.)
Samochód, który zmotoryzował Francję i pierwsze Renault wyprodukowane w liczbie przekraczającej milion egzemplarzy (dokładnie 1,1 mln). Zaprojektowane jeszcze w czasie wojny, inspirowane niemieckim „Garbusem”. 4CV miało nadwozie typu sedan z 0,7-litrowym, 21-konnym silnikiem umieszczonym z tyłu. Oprócz Francji produkowano je w siedmiu innych krajach na całym świecie.
Renault Dauphine (1956 r.)
Pierwotnie miał zastąpić 4CV, ale oba modele produkowano równocześnie jeszcze przez 5 lat. Dauphine również był sedanem z silnikiem umieszczonym z tyłu i napędem na tył. Miał dłuższe nadwozie (prawie 4 metry) i wzmocniony do 27 KM silnik (pojemność 845 cm³). Oferowano również 37-konną odmianę Gordini. Wyprodukowano prawie 2,2 mln egzemplarzy Dauphine.
Renault Floride/Caravelle (1958 r.)
Powstało z myślą o rynku amerykańskim. Dostępne wyłącznie jako 2-drzwiowy kabriolet i 2-drzwiowe coupe. Do napędu użyto jednostki z Dauphine (845 cm³) wzmocnionej do 37 KM. W 1962 roku zastąpiono ją 48-konnym silnikiem o pojemności 956 cm³, a dwa lata później – 1108 cm³ o mocy 55 KM. Floride osiągało 60 mp/h (97 km/h) w niecałe 18 sekund.
Renault Estafette (1959 r.)
Ten dostawczy model był również pierwszym Renault z napędem na przód, dzięki czemu udało się wygospodarować ogromną przestrzeń ładunkową. Do napędu użyto silnika z Dauphine (845 cm³), później z Renault 8 (1108 cm³, 45 KM), a od 1968 roku 54-konną jednostkę 1.3. Estafette oferowano z kilkunastoma typami nadwozia, dopasowywano je również do potrzeb służby zdrowia, straży pożarnej, policji lub żandarmerii wojskowej. Po 21 latach produkcji wprowadzono następcę – Trafica.
Renault 4 (1961 r.)
Następca 4CV, pierwsze przednionapędowe auto osobowe marki Renault. Dostępne jako pięciodrzwiowy hatchback lub dwudrzwiowy furgon (Fourgonette). W latach 1961-62 produkowano również zubożoną odmianę nazwaną Renault 3. Przez 31 lat produkcji wytworzono ponad 8 milionów „czwórek”.
Renault 8 Gordini (1964 r.)
Standardową „ósemkę” napędzał 1,1-litrowy silnik o mocy 43 KM. Gordini to wzmocniona odmiana, generująca aż 96 KM z takiej samej pojemności. Z zewnątrz wyróżniała się niebieskim kolorem i dwoma białymi pasami biegnącymi przez całe nadwozie. Po modernizacji z 1967 roku samochód otrzymał dodatkowe przednie światła i silnik „podkręcony” do 104 KM. Takie 8 Gordini rozpędzało się do 174 km/h.
Renault 16 (1965 r.)
Przełomowy model, który zdobył tytuł Samochodu Roku 1965. Miał funkcjonalne nadwozie typu hatchback ze składaną tylną kanapą, ale z uwagi na słuszne wymiary (423 cm długości) był wtedy klasyfikowany jako auto klasy średniej. Silniki: 1.5-1.6 (56-94 KM). Najmocniejsza wersja (TX) wyróżniała się podwójnymi przednimi reflektorami i bogatym wyposażeniem, np. tylną wycieraczką, klimatyzacją i elektrycznymi szybami przednimi.
Renault 12 (1970 r.)
Globalny model, którego produkcję w zachodniej Europie wygaszono już w 1980 roku, ale „przetrwał” aż do początku XXI w. m.in. w Turcji i Rumunii, gdzie wytwarzano jego licencyjną wersję pod nazwą Dacia 1310. W ofercie trzy wersje nadwoziowe (sedan, kombi, furgon) i 113-konna odmiana Gordini.
Alpine A310 (1971 r.)
Następca uhonorowanego w sporcie Alpine A110. Początkowo z czterocylindrowym silnikiem 1.6 (125 KM), później 2.7 V6 150 KM, który pozwalał rozpędzić auto do 225 km/h i uzyskać rezultat 7,6 s do 100 km/h. Silnik umieszczono z tyłu i połączono go z pięciobiegową skrzynią biegów. Łącznie wyprodukowano ok. 12 tysięcy aut, następcą został Alpine GTA.
Renault 5 (1972 r.)
Powstał w czasach kryzysu paliwowego na początku lat 70. Początkowo wyłącznie jako 3-drzwiowy hatchback, od 1974 roku również jako sedan (Renault 7), a w 1979 roku zaprezentowano wariant 5-drzwiowy. Renault 5 to silniki z R4 i R8 (0.8-1.3), wiele usportowionych wersji (Alpine, Gordini, Turbo) i olbrzymi sukces rynkowy (5,5 mln aut).
Renault 20/30 (1975 r.)
Następca R16. Również jako hatchback, ale o niemal 30 cm dłuższy. „Dwudziestka” to standardowy model z czterocylindrowymi silnikami 1.6 i 2.0, a także 2,1-litrowym turbodieslem. „30” wyróżniały cztery reflektory z przodu, bogatsze wyposażenie i silniki V6 (2.7, 125-147 KM). W 1980 roku powstała również krótka seria modelu pod nazwą Dacia 2000, przeznaczona dla rumuńskiego rządu.
Renault Super 5 (1983 r.)
Druga generacja „Piątki” nawiązuje do poprzednika, ale jej silniki montowano już poprzecznie, nie wzdłużnie. Dzięki uzyskaniu współczynnika oporu powietrza 0,35 w najoszczędniejszych wersjach samochód realnie spalał 4 l paliwa na 100 km. Dziś na wartości zyskują głównie usportowione wersje GT Turbo (1.4/120 KM). Belgijska firma EBS wyprodukowała również niewielką serię Renault 5 Cabrio.
Renault Espace (1984 r.)
Prekursor segmentu minivanów w Europie. Pierwszy Espace mierzył zaledwie 425 cm, ważył 1200 kg i wówczas szokował swoją wszechstronnością: miał siedem indywidualnych siedzeń, które można było składać, wyjmować, a nawet obracać. W ofercie m.in. odmiana 4×4 (Quadra) i 88-konny turbodiesel 2.1.
Renault Clio (1990 r.)
Następca R5 otrzymał nadwozie z mniej ściętym tyłem. Szeroki wybór silników (od bazowego 1.1 do 2.0 16V w odmianie Williams) i wersji specjalnych, m.in. luksusowa Baccara lub młodzieżowa Graffiti.
Renault Twingo (1993 r.)
Twingo zastąpiło leciwe R4 i od razu zachwyciło żywymi kolorami nadwozia i tapicerek oraz zaskakująco przestronnym wnętrzem z przesuwaną, dzieloną tylną kanapą. Ten model zmienił reguły gry wśród aut miejskich. Następca z 2007 roku nie był już tak rewolucyjny.
Renault Kangoo (1998 r.)
Odpowiedź Renault na kombivany koncernu PSA (Citroen Berlingo/Peugeot Partner). Prosta budowa, ponadprzeciętna funkcjonalność, niska cena przełożyły się na sukces rynkowy. W ofercie m.in. wersja przedłużona (Maxi) i uterenowiona (Pampa).
Renault Scenic RX4 (2000 r.)
Kolejny eksperyment Renault – tym razem spróbował „przerobić” Scenica I na terenówkę. Nie każdemu spodobały się wielkie plastikowe nakładki, ale spory prześwit i napęd 4×4 pozwalał czasami zboczyć z asfaltu. Model pojawił się dość późno – następnego Scenica przedstawiono już 3 lata później.
Renault Avantime (2001 r.)
Łączył cechy SUV-a, vana i coupe i bazował na Espace trzeciej generacji. Wersja produkcyjna niewiele się różniła od koncepcyjnej. Klienci nie byli przygotowani na tak ekstrawagancki model, dlatego produkcja Avantime’a trwała tylko dwa lata. Powstało ponad 8500 sztuk.
Dacia Logan (2004 r.)
Logan zapoczątkował nowy rozdział w historii marki Dacia – to zupełnie nowy, z założenia budżetowy model, który zdobył popularność również w Europie Zachodniej i jest sprzedawany pod wieloma nazwami na całym świecie. Wersje nadwoziowe: sedan, kombi, van, pick-up. Obecnie produkowana jest druga generacja modelu.
Renault Zoe (2012 r.)
Choć inżynierowie Renault prowadzili prace nad samochodami elektrycznymi już od lat 70., dopiero sześć lat temu przedstawili światu produkcyjną wersję całkowicie elektrycznego modelu Zoe. Auto jako pierwsze przekroczyło barierę zasięgu wynoszącą 200 km (przejechało 210 km na jednym naładowaniu) i obecnie jest najlepiej sprzedającym się autem elektrycznym w Europie.
Zdjęcia samochodów pochodzą ze strony autowp.ru
