Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – którą generację wybrać?

Dwuosobowy Smart jest obecny na rynku od ponad 20 lat. Jak wygląda eksploatacja używanego egzemplarza? Czy lepiej wybrać pierwszą czy drugą generację Smarta Fortwo?

Wielu nie wróżyło rynkowego sukcesu tak nietypowemu pojazdowi jak Smart Fortwo. Tymczasem jeszcze przed zakończeniem produkcji drugiej generacji (w 2013 r.) właściciela znalazł 1,5-milionowy egzemplarz tego samochodu, a później jeszcze zadebiutowało trzecie wcielenie, obecnie dostępne tylko w elektrycznej wersji EQ. Wprowadzone w 1998 roku Fortwo I było pierwszym autem marki Smart, będącej wtedy w posiadaniu niemieckiego koncernu Daimler AG, produkującego głównie Mercedesy. Miał pełnić rolę samochodu wykorzystywanego wyłącznie do poruszania się po zatłoczonym mieście (często któregoś w rodzinie). Zalewie 2,5-metrowe nadwozie bardzo ułatwiało to zadanie, pozwalając parkować prostopadle pomiędzy samochodami stojącymi równolegle. Zamiast na siłę wstawiać kanapę, postawiono na wygospodarowanie przestronnej, dwuosobowej kabiny z bagażnikiem mieszczącym większe zakupy. Zadbano o kwestie bezpieczeństwa (unikalna, nieodkształcalna klatka Tridion) i właściwości jezdne poprzez rozlokowanie kół po rogach nadwozia.

POPULARNE

Kia Sorento (2025). Opis wersji i cennik

Debiutujące w 2007 roku drugie wcielenie Smarta Fortwo postawiło na poprawę komfortu jazdy tym krótkim i jednocześnie wysokim autem. Wiązało się to z wydłużeniem rozstawu osi (o 7 cm) i długości nadwozia o niebagatelne 20 cm, co na zawsze przekreśliło zwrotność znaną z poprzedniego modelu. Wszelkie modyfikacje i udoskonalenia przyczyniły się jednak do wykreowania znacznie korzystniejszej opinii o Fortwo II, dlatego wydaje się on być korzystniejszym wyborem od aspirującego do grona youngtimerów Fortwo I. Którego Smarta wybrać i ile najlepiej za niego zapłacić? Z jakimi awariami trzeba się liczyć w tak nietypowym samochodzie?

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – deska rozdzielcza

Kokpity Smartów do dziś pozostają jedynymi w swoim rodzaju panelami sterowania „gadżeciarskim”, miejskim samochodem. Pełno w nich krągłości i wymyślnych pokręteł/guzików lub innych ciekawostek, np. wysuwanego panelu na płyty CD w Fortwo I. Do maleńkich przycisków starszego modelu czy dotykowego ekranu Fortwo II trzeba jednak przywyknąć, różnie też bywa z czytelnością komputerów pokładowych pod wielkimi prędkościomierzami. Smart miło zaskakuje doborem przyjemnych w dotyku materiałów użytych do wykończenia deski rozdzielczej (głównie obitym tkaniną jej górną częścią), nieźle wypada również ich montaż. Pochwalić należy widoczność Smarta – kierowca ma świetny ogląd na sytuację wokół całego samochodu. Inna sprawa, że każdą część nadwozia naprawdę ma na wyciągnięcie ręki!

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – wnętrze

Do kabiny Fortwo prowadzą drzwi ciągnące się niemal połowę długości całego samochodu. Zajmowanie miejsc to czysta przyjemność, ale trzeba uważać, by nie obić nimi aut w bliskim otoczeniu. Smarty otrzymały obszerne fotele ze zintegrowanymi zagłówkami, posiadające ogromny zakres regulacji wzdłużnej. Ich wyprofilowanie pozostawia nieco do życzenia, stąd zdają egzamin wyłącznie z krótkich, miejskich dystansach. Paradoksalnie, w tak małym samochodzie rzadko kto narzeka na ciasnotę. Dzięki sporej wysokości nadwozia miejsca nie brakuje w obrębie głów, nieźle jest również na nogi. Lepiej zbudowane osoby mogą jednak stykać się łokciami (szerokość auta to niewiele ponad 1,5 m).

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – bagażniki

Bagażniki Smartów powinny sprostać oczekiwaniom dwóch osób, które maksymalnie zmieszczą się w kabinie. Do Fortwo I zmieści się 150 l, w Fortwo II – 220 l, czyli już całkiem nieźle. Po stronie plusów należy umieścić kieszenie/wnęki na drobiazgi czy wielki schowek w dolnej części klapy. Drugi element stanowi szyba, z czego obydwa otwierają się oddzielnie. Pod podłogą uświadczymy tylko… niewielki otwór dający dostęp do silnika.

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – silniki

Jednostki napędowe w Smarcie Fortwo umieszczono nad tylną osią, tj. pod podłogą bagażnika. Niezbyt okazały dostęp uzyskujemy wyłącznie po otwarciu niezbyt dużej klapy nad silnikiem. W Fortwo I benzynową gamę oparto na turbodoładowanych konstrukcjach 3-cylindrowych o pojemności 0.6 (45/55/61 KM) i 0.7 (50, 61 i 75 KM w topowej wersji Brabus). Do napędu nowszego modelu zaangażowano już 1-litrowe silniki w wersji wolnossącej (61/71 KM) i turbodoładowanej (84 KM lub 98/102 KM w Fortwo II Brabus). W obydwu samochodach stosowano również małego turbodiesla 0.8 cdi, rozwijającego 41 KM (Fortwo I) lub 45/54 KM w Fortwo II. Po stronie jego zalet należy postawić nieskomplikowaną budowę (brak dwumasu i, w większości przypadków DPF-u), przeciętnie natomiast prezentuje się jego dynamika. Mimo wszystko 0.8 cdi jako jedyny zapewnia zużycie paliwa adekwatne do rozmiarów Smarta: benzynowe wersje potrafią spalić nawet 8 l/100 km. Wszystko wina seryjnie montowanej w Fortwo I/II zautomatyzowanej skrzyni biegów, „każącej” długo czekać na zmianę przełożenia. Co ciekawe, stosowano skrzynie o dwóch trybach pracy: z ręczną zmianą przełożeń (i automatyczną redukcją) i przypominającym „zwykły automat”.

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – co się w nich psuje?

Do benzynowych mikrosilników Smarta Fortwo I przylgnęła łatka „jednorazówek”. Niejednokrotnie wystarczyło przejechać nimi 100-120 tys. km, by powoli zacząć myśleć nad kompleksowym remontem. Nawet jeśli koszty naprawy głównej nie drenują nadmiernie portfela (ok. 3-4 tys. zł), przy nikłej już wartości Fortwo I lepszym rozwiązaniem wydaje się kupno używanej jednostki napędowej. Konstrukcje 1.0 (Fortwo II) i 0.8 cdi wytrzymują bez wątpienia dłużej, w międzyczasie wymagając wymiany sprzęgła lub regeneracji turbo. Wśród odmian 1.0 turbo znane są przypadki wypalenia uszczelki pod głowicą, najprawdopodobniej spowodowane forsowną eksploatacją bezpośrednio po uruchomieniu auta. Pewne kłopoty sprawiają zautomatyzowane skrzynie Smartów, w których szwankują siłowniki wybierające biegi czy sterowniki przekładni. Zawieszenie posiada wymienne elementy (sworznie wahaczy, końcówki drążka kierowniczego), nie ma też problemów z doborem elementów karoseryjnych w razie stłuczki (to wymienne panele z tworzywa). Korozja to temat obcy wyłącznie jeśli weźmiemy pod uwagę nadwozie – potrafi ona atakować części zawieszenia czy elementy nośne, choć rzadko w poważnym stopniu.

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – za ile można go kupić?

Smarty Fortwo I wystawiane są od 4 do 10 tys. zł, z czego kwotę przeważnie reguluje rocznik aniżeli przebieg (nawet ponad 20-letnie samochody wg deklaracji wystawiających przejechały mniej niż 150 tys. km). Od 10 tys. zł rozpoczynają się Fortwo II, a w okolicach 15 tys. zł da się trafić auto po pierwszym liftingu z 2010 r. Maksymalnie na drugą generację trzeba przeznaczyć ok. 20 tys. zł.

Używany Smart Fortwo I i Smart Fortwo II – którą generację wybrać?

Nowszy model nie jest już tak zwinny jak poprzednik, ale to on pozostaje lepszym wyborem – lepiej się prowadzi, ma ciekawsze wyposażenie i przestronniejszą kabinę, a przede wszystkim trwalszą „mechanikę”. Smart Fortwo I nie znajduje już zbytniego uzasadnienia na tle 4-osobowych rywali z mocniejszymi i żywotniejszymi silnikami. To już kandydat na youngtimera lub propozycja dla osoby chcącej mieć nietuzinkowe auto za niewielkie pieniądze, i przy okazji zaznajomionej z dobrym mechanikiem.

Smart Fortwo I – plusy i minusy

 +  bezkonkurencyjna zwrotność, niedrogie naprawy nadwozia i zawieszenia, niezła dostępność części
 –  słabe i nietrwałe silniki benzynowe, uciążliwa praca skrzyni biegów, tylko dwa miejsca w środku

Smart Fortwo II – plusy i minusy

 +  obszerne wnętrze i bagażnik, wystarczająca paleta silników, bezpieczna konstrukcja nadwozia
 –  wysokie ceny zakupu, spore spalanie wersji benzynowych, przeciętny komfort resorowania

Polecamy uwadze nasze artykuły o Smarcie Fortwo:

Używany Smart Fortwo II (2007-2014) – opinie użytkowników

Smart Fortwo III (od 2014 r.) – dane techniczne

Elektryczny Smart EQ – opis wersji i cennik