Żadne Mini nie jest tanie, a mimo to chętnych na niego nie brakuje. Trudno o lepsze połączenie stylu z legendarnym prowadzeniem. Jak wypada awaryjność używanego Mini drugiej generacji?
Pod skrzydłami BMW marka Mini produkuje już trzecie wcielenie swojego kultowego samochodu. W tym materiale skupiliśmy się na drugiej generacji, która wniosła do gamy m.in. mocną odmianę wysokoprężną i nowe wersje nadwoziowe. Już na wstępie trzeba zaznaczyć, że Mini to po prostu Mini. By ułatwić rozeznanie w odmianach różniących się mocą, dla słabszych producent zarezerwował dopisek One, dla pośrednich Cooper, a dla najmocniejszych – Cooper S. Analogicznie dla diesli, nazywają się One D, Cooper D i Cooper SD. Osobne nazwy zastosowano dla pozostałych wersji nadwoziowych. Jak na miejski samochód było ich naprawdę sporo, bo poza 3-drzwiowym hatchbackiem (R56) oferowano 3-drzwiowe kombi (Clubman; R55), kabriolet (Cabrio; R57), coupe (Coupe; R58) i roadstera (Roadster; R59). Klienci mogli również wybrać ponad 200-konnego Mini w wersji John Cooper Works (211 KM) i John Cooper Works GP (218 KM).
Mini Clubman I ma bardzo nietypowy układ drzwi: dwuskrzydłowe z tyłu, jedne z lewej strony i dwoje z prawej (w tym tylne znacznie krótsze od przedniego).
Mini nawet po latach jest małym, ciasnym i bardzo drogim samochodem, jednak za jego zakupem przemawia też szereg zalet. W opiniach użytkowników auto uchodzi za wzór prowadzenia się i sprawia wiele przyjemności z jazdy nawet w podstawowej wersji One. Poprzez alians z koncernem PSA pod maską Mini znajdziemy silniki HDi i THP, oczywiście pod innymi nazwami. Niestety, te drugie stawiają pod znakiem zapytania sens zakupu Coopera S, a to właśnie w nim najlepiej przetestować legendarne właściwości jezdne Mini.
Mocny i drogi Cooper S był często wybieraną wersją Mini. Wykorzystuje silnik 1.6 THP o mocy 174/184 KM, który rozpędza go do 100 km/h w 7 sekund. Szkoda, że to właśnie on uchodzi za czarną owcę w gamie silnikowej Mini.
Używany Mini One/Cooper II – wnętrze
Projektanci Mini zrobili wszystko, by kokpit ich samochodu w każdym aspekcie wyglądał niecodziennie. Dominują krągłości (nawiewy, zegary, klamki), a w centralnym miejscu znalazła się wizytówka samochodu Mini, czyli pokaźny prędkościomierz. We współczesnym modelu wkomponowano w niego również wyświetlacz i panel radia. Z kolei przyciski klimatyzacji swoim kształtem nawiązują do loga marki. Tak atrakcyjny wizualnie kokpit wymaga przyzwyczajenia w zakresie obsługi, niemniej do wykończenia nie można mieć zastrzeżeń – w końcu czuwało nad tym BMW.
Mini wyznaczyło swój trend w projektowaniu desek rozdzielczych i trzyma się go do dzisiaj. Kierownica świetnie leży w dłoniach, a lewarek biegów wręcz sam w nie wpada.
Sportowe aspiracje modelu podkręca bardzo niska pozycja za kierownicą i bliskość wszelkich elementów obsługi samochodu. W przedniej części nadwozia miejsca jest wystarczająco, można daleko wyciągnąć nogi. Trzeba przywyknąć do blisko umieszczonej i niskiej przedniej szyby: z czasem właściciel Mini będzie się zatrzymywał dalej od sygnalizatora niż pozostali uczestnicy ruchu. Drugi rząd nie występuje w Mini Coupe i Mini Roadsterze, a w pozostałych pełni drugoplanową rolę, choć nie panują tam tragiczne warunki podróżowania. W Clubmanie dostęp na kanapę odbywa się po otwarciu w przeciwną stronę niewielkich drzwi (są tylko z prawej strony). Kombi wyróżniają też dwuskrzydłowe drzwi skrywające 260-litrowy bagażnik. W hatchbacku mieści on 160 l, a dostaniemy się do niego, unosząc tradycyjną klapę.
1 z 5
Okrągłe są nawet zagłówki i uchwyty regulacji fotela. Widoczność okazuje się niezła.
Kanapa w Mini nigdy nie należała do czołówki w dziedzinie przestronności.
Wydłużony rozstaw osi Clubmana dodał kilka centymetrów we wnętrzu.
Homologację 4-osobową otrzymywało jeszcze Mini Cabrio. Coupe i Roadster są 2-osobowe.
W wersji John Cooper Works GP (218 KM) w miejscu kanapy umieszczono rozpórkę poprawiającą sztywność nadwozia.
1 z 7
Krótki, ale za to głęboki bagażnik mieści 160 l.
Po złożeniu kanapy pojemność rośnie do 680 l.
Mini Clubman zmieści więcej, bo 260 l pakunków.
Nawet pakowniejsza wersja nie wyznacza się nadzwyczajnymi możliwościami transportowymi - maksymalnie przewiezie 930 l bagażu.
Kabriolet zabierze na pokład 240 l bagażu.
Trudno o rzetelne dane na temat pojemności bagażników Mini Coupe...
... i Roadstera.
Używany Mini One/Cooper II – silniki
Wszystkie silniki Mini II mają 4 cylindry i, poza 2-litrowym dieslem, są powiązane z koncernem PSA. Początkowo do napędu Mini One zaprzęgnięto jednostkę 1.4 (75/95 KM), w 2010 r. zastąpiono ją wolnossącym 1.6 (75/98 KM), który od początku w mocniejszej wersji (120-122 KM) występował w Mini Cooperze. Z kolei pod maską Coopera S umieszczono silnik 1.6 turbo, który w autach PSA nazywał się THP. W wersjach JCW jego moc „podkręcono” do 211 KM, a w JCW GP – do 218 KM. Wysokoprężne Mini One i Cooper wykorzystują natomiast dopracowane jednostki 1.6 HDi (90 i 110 KM), a Cooper SD – 2-litrowego diesla BMW z rodziny N47. Z niej pochodzi również 112-konny silnik 1.6, który w 2011 roku posłużył jako źródło napędu Mini Coopera D.
Silnik z Mini Coopera S znalazł zastosowanie w wielu Citroenach i Peugeotach, stąd jego wady są od dawna znane. Nie brakuje do niego rozsądnie wycenionych zamienników.W latach 2006-2011 Mini Cooper D wykorzystywał 109-konną jednostkę od PSA (fot.). Później dla tej wersji wprowadzono nowego diesla, tym razem od BMW (również 1.6, ale o mocy 112 KM).
Używany Mini One/Cooper II – oceny użytkowników
Zalety
„Nie jechałem jeszcze samochodem, który by się tak kleił do asfaltu. W zakręty wchodzi z każdą prędkością”
„Idealne auto do miasta. Jest stylowe i wszędzie się zmieści”
„Biegi wchodzą dokładnie i bezproblemowo. Plus za krótkie przełożenia”
„Ogromne otwory wentylacyjne robią swoje – auto szybko się nagrzewa, a latem schładza”
„Jak trzeba, Mini potrafić być ciche. Ale dźwięk strzelania z wydechu to coś pięknego!”
Wady
„Dziwny sposób wrzucania biegu wstecznego. Kilka razy przez nieuwagę wrzuciłem go zamiast jedynki”
„Uciążliwa obsługa bardziej zaawansowanych ustawień komputera. Wymaga czasu”
„Bagażnik ledwo zmieści większe zakupy z marketu”
„Plastikowe elementy nadwozia (nadkola) matowieją. Jakość innych elementów, np. wlotu na masce, również pozostawia wiele do życzenia”
Mini II - wersje nadwoziowe i specjalne
1 z 8
Mini - hatchback 3d (R56)
Mini Clubman - kombi 3d (R55)
Mini Coupe (R58)
Mini Cabrio (R57)
Mini Roadster (R59)
Mini Cooper S (1.6 174/184 KM)
Mini Cooper S John Cooper Works (1.6/211 KM)
Mini Cooper S John Cooper Works GP (1.6/218 KM)
Używany Mini One/Cooper II – awaryjność, typowe usterki
Awarie najczęściej trapią pożądaną odmianę Cooper S. Napędzająca go jednostka 1.6 THP zużywa sporo oleju silnikowego i ma nietrwałą turbosprężarkę oraz napinacz łańcucha rozrządu. Poza tym miewa problemy z utrzymaniem prawidłowych obrotów biegu jałowego: winna temu jest najczęściej zużyta pompa wysokiego ciśnienia. W turbodieslach 1.6 i wolnossących 1.6 zawodzi głównie osprzęt silnika, czyli m.in. cewki zapłonowe. W pierwszych z nich do kosztorysu można doliczyć ewentualną wymianę przepuszczających spaliny podkładek pod wtryskiwaczami (ok. 300 zł). Awaryjności automatycznej skrzyni biegów firmy Aisin można zapobiec, wymieniając co 60 tys. km w niej olej. Używane Mini miewają kłopoty z działaniem ogrzewania, w niektórych psuje się przełącznik przy kierownicy, obsługujący np. kierunkowskazy. W celu zdobycia szerszej wiedzy na temat Mini odsyłamy do oficjalnego fanklubu tego samochodu – Mini Klub Polska.
W Mini II (R56) reflektory nie unoszą się już z maską jak w poprzedniku, tylko zostają na swoim miejscu. Akumulator przeniesiono z bagażnika do komory silnikowej.
Używany Mini One/Cooper II – gdzie jest nr VIN?
Numer VIN znajduje się na wzmocnieniu bocznym prawym w pobliżu gniazda osadzenia prawego amortyzatora.
Używany Mini One/Cooper II – sytuacja rynkowa
Według największych serwisów ogłoszeniowych One, Cooper i Cooper S to osobne modele Mini, co powoduje bałagan w poszukiwaniach. Często brakuje też podziału na generację i trzeba segregować auta po rocznikach. Najtańsze Mini One/Coopery kosztują minimum 15 tys. zł, Coopery S – ok. 5 tys. zł więcej. Clubmany plasują się gdzieś między nimi. W przedziale 20-25 tys. zł możemy już przebierać między wersjami słabszymi i mocniejszymi, a także między hatchbackami i kombi. Kabriolet, roadster i coupe to w Polsce wyjątkowe rodzynki.
Dwuosobowe wersje Mini II, czyli coupe i roadster (fot.) niemal nie występują w polskich ogłoszeniach.
Używane Mini One/Cooper II – podsumowanie
Dla indywidualisty szukającego auta w rozsądnej cenie nie ma lepszej oferty niż używane Mini. Doskonałe osiągi i prowadzenie nie są jednak w stanie zrekompensować zaporowej dla wielu osób ceny, za którą w dalszym ciągu otrzymujemy ciasne i nie do końca niezawodne auto.
