Używany Mini One/Cooper I (R50; 2001-2006) – opinie, dane techniczne, usterki

Współczesna interpretacja Mini niebawem skończy 20 lat. Czy wciąż nadaje się do jazdy na co dzień? Oto opinie użytkowników pierwszej generacji Mini.

Po przejściu pod skrzydła BMW, Mini stało się samochodem równie ciekawym stylistycznie jak wytwarzany przez 41 lat poprzednik (do niego zresztą bezpośrednio nawiązuje), a przy okazji świetnie prowadzącym się. Inżynierowie rozstawili koła niemalże przy samych rogach, wyposażyli auto w precyzyjny układ kierowniczy i wielowahaczowe zawieszenie, oraz dodali dynamiczne silniki benzynowe o pojemności 1.6. Dla osób traktujących Mini zdroworozsądkowo przewidziano 1,4-litrowego turbodiesla od Toyoty. Wyjściowo samochód nazywa się… po prostu Mini, dokładniejsze określenie odnosi się do wersji silnikowej. Podstawowe to Mini One (lub One D), mocniejsze – Mini Cooper, topowe – Mini Cooper S. Dla tego ostatniego przewidziano osobny kod modelu (R53, podczas gdy „zwykłe” Mini to R50). W 2004 r., przy okazji drobnego liftingu wizualnego wprowadzono do oferty 4-osobowy kabriolet (R52). Jeszcze później zadebiutowała wersja dla tych, którzy narzekali na osiągi 163/170-konnego Coopera S, czyli Mini John Cooper Works, rozwijający aż 211/218 KM i rozpędzający się do pokaźnych 240 km/h.

POPULARNE

Używany Peugeot 3008 II (2016-2024) – który silnik wybrać?

Mini to samochód pełen paradoksów. Jest drogi, ciasny, mało funkcjonalny, ciężko się nim jeździ po nierównościach, w mieście dużo pali i psuje się w podobnym stopniu jak konkurenci. Czy warto przymknąć oko na te wszystkie wady tylko dla wyjątkowych właściwości jezdnych? Komu należy polecić ten blisko 20-letni, „lifestylowy” samochód? W Polsce od zawsze cieszył się sporym wzięciem, dlatego nie tak trudno dotrzeć do opinii o używanym Mini. Poznajmy je.

Używany Mini One/Cooper I – wnętrze

Deskę rozdzielczą Mini podporządkowano wszelkim krągłościom. Elementem stosowanym do tej pory w trzeciej generacji (aktualnie produkowanej) i mającym swoje podłoże w prekursorze z lat 50., jest wielki, centralny prędkościomierz. Po liftingu w miejsce pokaźnego blatu „upchnięto” niewielki ekran multimediów: Mini w takiej konfiguracji posiada za kierownicą dwa mniejsze wskaźniki (wcześniej tylko obrotomierz). Kwestię materiałów wykończeniowych można podsumować krótko – dobre jak na segment aut miejskich, przeciętne w odniesieniu do pozycjonowania Mini jako samochodu premium. Zdaniem wielu właścicieli przydałoby się również poprawić wyciszenie od środka, często zaburzane przez przepuszczające powietrze uszczelki bezramkowych okien. Przyszły użytkownik Mini musi wyrobić sobie nawyk podjeżdżania z dystansem do sygnalizatora świetlnego – inaczej trzeba się położyć na kierownicy, by zobaczyć światło.

Mini posiada homologację 4-osobową i „od biedy” przewiezie tyle osób w dość akceptowalnych warunkach. Na tle samochodów typu coupe punktuje daleko poprowadzoną linią dachu i przyzwoitym dostępem przez długie drzwi. W pierwszym rzędzie optymalną pozycję za kierownicą znajdzie niemal każdy, pod warunkiem że regulacja fotela do tej pory działa bez zastrzeżeń (czasami potrafi się zaciąć, podobnie jak mechanizm pochylania oparcia). Pozycja za kierownicą – niska, natomiast standardowe fotele nie podpierają ciała w oczekiwanym zakresie. Do zalet 160-litrowego bagażnika należy zaliczyć… fakt jego obecności. W razie potrzeby Mini dysponuje dzieloną z proporcji 50:50 kanapą.

1 z 4

Używany Mini One/Cooper I – silniki

Cała gama jednostek napędowych Mini I opiera się na dwóch silnikach – benzynowym 1.6 i turbodieslu 1.4. Pierwszy z nich jest konstrukcją powstała w kooperacji Rovera z Chryslerem. W Mini One rozwija 90 KM, w Cooperze – 116 KM. Coopera S napędza wersja z dodanym doładowaniem mechanicznym (kompresorem) o mocy 163 KM, a później 170 KM. W Mini JCW udało się ją jeszcze „podkręcić” do 211/218 KM. W zasadzie już podstawowy One dosyć żwawo rusza spod świateł. Cooper do osiągnięcia 100 km/h potrzebuje lekko ponad 9 s, ale w mieście może już sporo palić (ok. 12 l/100 km). Jazda Cooperem S w warunkach miejskich mocno męczy, ponieważ wszystko w nim działa z zamierzonym, lekkim oporem (pedał sprzęgła, kierownica, wybierak biegów). Z tego powodu optymalną propozycję na co dzień stanowi japoński turbodiesel, ale w odmianie 90-konnej (od 2005 r., wcześniej 75 KM). Oprócz tego, że realnie zużywa 4-6 l oleju napędowego na 100 km, jest bardzo uproszczony konstrukcyjnie i niemal bezobsługowy.

Używany Mini One/Cooper I – opinie użytkowników

Mini One/Cooper I - wersje nadwoziowe i specjalne

1 z 5

Używany Mini One/Cooper I – awaryjność, typowe usterki

Benzynowe Mini sporadycznie pobierają olej silnikowy i mogą wymagać wymiany łańcuchowego rozrządu – szwankuje zwłaszcza jego napinacz. Operację warto wykonać profilaktycznie (za ok. 2 tys. zł) i mieć spokój na lata. Powszechnym zjawiskiem są wycieki oleju, na które nie można zbyt wiele poradzić. W samochodach sprzed liftu (do 2004 r.) montowano nietrwałe pompy wspomagania kierownicy i skrzynie biegów: tej drugiej niestety nie da się zamienić na nowszy, solidniejszy typ. Układ zawieszenia, obejmujący tylną konstrukcję wielowahaczową, z reguły nieźle znosi duże przebiegi po polskich drogach. Częściej w Mini zdarza się coś naderwać od spodu (zwłaszcza przedni spojler) z uwagi na symboliczną wartość prześwitu. Przeciętną odporność na trudy eksploatacji prezentuje lakier karoseryjny i sama część blacharska pod kątem zabezpieczenia antykorozyjnego.

Używany Mini One/Cooper I – gdzie jest nr VIN?

Numer VIN w Mini osadzono na wzmocnieniu bocznym prawym w pobliżu gniazda osadzenia prawego amortyzatora (fot.).

Używany Mini One/Cooper I – sytuacja rynkowa

Wersje One i Cooper są podobnie wyceniane w przedziałach 7-17 tys. zł. Na Coopera S trzeba przeznaczyć co najmniej 12-13 tys. zł lub dwa razy więcej w przypadku aut naprawdę uszanowanych. Rynek wtórny co jakiś czas proponuje używanego Mini z turbodieslem, ale to prawdziwa rzadkość. Nie ulega wątpliwości, że pierwsza generacja Mini najlepsze czasy ma za sobą i powoli aspiruje do grona youngtimerów.

Mini One/Cooper I - lifting

1 z 2

Używany Mini One/Cooper I – podsumowanie

Auto dla konkretnej grupy docelowej – osób jeżdżących do najwyżej we dwójkę, nie potrzebujących większego bagażnika i na pierwszym miejscu stawiających wrażenia z jazdy. Każde Mini znakomicie się prowadzi, lecz realną przyjemność zapewni przynajmniej odmiana Cooper. Słabsze One lub One D – tylko dla chcących zredukować koszty eksploatacji do minimum.

Polecamy uwadze nasze artykuły o innych używanych Mini:

Używany Mini One/Cooper II (2006-2013) – opinie

Używany Mini Countryman I (2010-2016) – opinie

Używany Mini One/Cooper I – galeria

1 z 12