Używany Fiat Bravo II (2007-2014) – opinie, dane techniczne, usterki

Zagmatwania w nazewnictwie i przeciętna opinia o marce zepchnęły udanego Fiata Bravo na margines kompaktowych aut z drugiej ręki. W tym materiale wyjaśnimy, dlaczego warto się zainteresować używanym Fiatem Bravo II.

W przeciwieństwie do kluczowych konkurentów, Fiatowi dotąd nie udała się sztuka wypracowania kompaktowego modelu będącego filarem całej marki, jak Corolla w Toyocie, Astra w Oplu czy Golf w Volkswagenie. Na przestrzeni lat włoska firma skutecznie mieszała w nazewnictwie i przechodziła wzloty i upadki. Pierwszym kompaktowym autem z nazwą nie składającą się z liczby był Ritmo, potem Tipo I, następnie Bravo I i Stilo. W 2007 r. Fiat odwrócił kolejność, zastępując Stilo drugą generacją Bravo, a w 2015 r. ustąpił on miejsca aktualnie produkowanemu Tipo II. Klienci odwrócili się od włoskich kompaktów po porażce, jaką marce zapewnił Fiat Stilo. Na jego tle opisywane w tym materiale Bravo II punktuje pod każdym względem. To samochód przykuwający uwagę, nie rdzewiejący, całkiem przestronny, nieskomplikowany konstrukcyjnie i wyposażony w nowoczesne, a jednocześnie trwałe i oszczędne silniki. Czy to zatem kompakt idealny? Z pewnością ciężko doszukać się w nim istotnych wad, a już na pewno argumentów mających pogrążyć Bravo przy rywalach niemieckich albo francuskich.

POPULARNE

Kia Sorento (2025). Opis wersji i cennik

Na co zwracać uwagę przy zakupie używanego Fiata Bravo II? Czy tak nowoczesny kompakt toleruje instalację gazową? A może mimo wszystko postawić na będące w cieniu turbodiesle? Zobaczmy, co o kompaktowych Fiatach z drugiej ręki sądzą ich właściciele. Zazwyczaj nie trzeba wybierać między przystępnymi osiągami, niezawodnością lub niskim spalaniem, bo decydując się na pewny egzemplarz Bravo otrzymujemy… wszystko razem!

Używany Fiat Bravo II – wnętrze

Fiat przyłożył się do projektu deski rozdzielczej w równym stopniu co do designu nadwozia. Kokpit zwraca uwagę błyszczącymi akcentami, uporządkowaniem i czytelnością. Do jego wykonania w większości użyto przyjemnych w dotyku tworzyw, ale, jak to w przypadku samochodów włoskich, należy mieć z tyłu głowy ewentualne niepożądane odgłosy plastików wynikające z niedoróbek montażowych i przebiegu (zazwyczaj w okolicach panelu radia). Nie wszystkie Bravo posiadają klimatyzację (wymagała dopłaty w dwóch najuboższych wersjach), ale ABS, dwie poduszki powietrzne i centralny zamek – już tak. Sporo zastrzeżeń płynie w stronę układu wentylacyjnego Bravo. Nie tyle co do jego wydajności, a głośności pracy wentylatora.

W momencie swojego debiutu Fiat Bravo II górował nad innymi kompaktami wymiarami zewnętrznymi – na długość mierzy bowiem aż 433 cm. Rozstaw osi pozostał jednak na typowym poziomie w tej klasie (260 cm), stąd włoskiego auta nie można okrzyknąć mianem bardzo przestronnego. W pierwszym rzędzie raczej nikt nie powinien narzekać, zwłaszcza że przedni fotel kierowcy można przesuwać w szerokim zakresie. Drugi przedział kabiny punktuje pod względem szerokości, ale na głowy i nogi miejsca jest co najwyżej wystarczająco. Zarówno kierowca, jak i pasażerowie z pewnością nie polubią wschodzącej ku górze linii okien, mocno ograniczającej przejrzystość za sprawą niewielkich szyb. Bagażnik zasługuje na pochwałę (mieści solidne 400 l), a pod spodem montowano nawet pełnowymiarowe koło zapasowe. W niektórych wersjach, jak na zdjęciu poniżej, wykorzystanie bagażnika ogranicza wbudowany w ściankę fabryczny subwoofer.

1 z 4

Używany Fiat Bravo II – silniki benzynowe

Całą benzynową paletę silnikową oparto na jednostce 1.4. Wyjściowo generuje 90 KM, a po dodaniu turbosprężarki (1.4 T-Jet) – 120 i 150 KM. Na tle, łagodnie mówiąc, średnio udanych pierwszych wersji volkswagenowskiej jednostki 1.4 TSI, fiatowski 1.4 T-Jet zbiera same pochlebne opinie. Jest trwały, dynamiczny i optymalnie zachłanny na paliwo. Jeśli ktoś i tak uzna go za paliwożerny, może go przystosować do zasilania LPG: umożliwia to zachowawcza budowa jednostki, wykorzystująca pośredni wtrysk paliwa i hydrauliczną kompensację luzu zaworowego. 150-konną odmianę w 2010 r. zastąpiła nowa wersja (140 KM) z rozrządem MultiAir, posiadającym elektrohydrauliczny system sterowania zaworami dolotowymi. Ów innowacyjny układ trochę naruszył pochlebną opinię na temat downsizingowej jednostki Fiata, ale producent szybko się zreflektował i silniki wyprodukowane po 2012 r. uchodzą za solidniejsze.

Używany Fiat Bravo II – silniki Diesla

Przez pierwsze dwa lata Fiat montował wysokoprężne jednostki 1.9 MultiJet (120 i 150 KM), a od 2008 r. systematycznie wprowadzał nowe silniki o pojemności 1.6 (90, 105 i 120 KM) oraz 2.0 (165 KM). Żaden z nich nie wykazuje charakterystycznych dla siebie wad, a możliwe usterki wynikają z dużych przebiegów. Pojawiają się problemy z pracą filtrów cząstek stałych (w Bravo montowano DPF-y typu suchego) i zużywa się dwumasowe koło zamachowe (koszt ok. 1000-1500 zł). Choć w ogłoszeniach Bravo z dieslami nie doganiają popularnością aut benzynowych, bez wątpienia warto się także nimi zainteresować. Niektórzy uznają je za zbyt głośne, lecz na dynamikę ponad 120-konnych wersji rzadko płyną jakiekolwiek zażalenia.

Używany Fiat Bravo II – opinie użytkowników

Używany Fiat Bravo II – awaryjność, typowe usterki

Najwięcej pieniędzy w przypadku Bravo zapłacimy w związku z awarią modułu MultiAir – nowa część wraz z robocizną pochłonie ok. 3-4 tys. zł lub więcej. Ze wszystkich silników „lubi” uciekać płyn chłodzący, a przy mocno wyeksploatowanych także olej (na szczęście w niewielkich ilościach). Wielu użytkowników narzeka na układ hamulcowy wyposażony w zbyt małe tarcze, w mocniejszych wersjach wymagających wymiany wraz z klockami hamulcowymi (te mają też tendencję do zapiekania się). Pozytywny obraz jednostki 1.4 T-Jet psuje łączona z nim skrzynia ręczna o oznaczeniu M32. Zazwyczaj głośne wycie lub ruch lewarka podczas wciskania pedału gazu wynikają z zużycia łożysk, a koszt regeneracji skrzyni oscyluje w granicach 2,5-3,5 tys. zł. Poza tym kompaktowy Fiat nie jest wolny od usterek natury elektronicznej – często zawiesza się lub w ogóle przestaje działać radio, podobnie zresztą jak przełącznik zespolony przy kierownicy. Na szczęście Bravo należy do jednych z najlepiej zabezpieczonych przed korozją samochodów w segmencie (obustronne ocynkowane nadwozie), a jego zawieszenie można serwisować bez nadmiernego nadwyrężania budżetu.

Używany Fiat Bravo II – gdzie jest nr VIN?

Numer VIN w Fiacie Bravo II umieszczono na tabliczce w pobliżu prawego reflektora, widocznej po podniesieniu maski (fot.). Ponadto odczytamy go, zerkając na kawałek podłogi przy przednim fotelu pasażera.

Używany Fiat Bravo II – sytuacja rynkowa

Przeciętne Bravo z pierwszych roczników i dieslem pod maską kosztują 10 lub kilkanaście tys. zł. Dysponując 15 tys. zł można już przebierać pośród samochodów benzynowych, a w budżecie 17-22 tys. zł z powodzeniem mieszczą się zadbane „przedlifty” i auta po modernizacji. Ostatni (lub przedostatni) rocznik i przebieg poniżej 100 tys. km windują cenę Bravo do nawet 25-30 tys. zł. Co trzeci wystawiony samochód napędza silnik wysokoprężny, a co 6. benzynowe Bravo posiada instalację gazową.

Fiat Bravo II - lifting

1 z 2

Używany Fiat Bravo II – podsumowanie

Choć kłamstwem byłoby nazwanie Bravo samochodem zupełnie bezawaryjnym, kompaktowy Fiat wykazuje o wiele więcej zalet niż wad. To całkiem pakowny, atrakcyjny wizualnie, zaskakująco uproszczony konstrukcyjnie i wyposażony w świetne silniki reprezentant w swojej klasie, którego na boczny tor zepchnął wyłącznie dystans do loga na atrapie chłodnicy. Rozglądając się za używanym Bravo skontrolujmy pracę skrzyni biegów i… szukajmy ciekawie wyposażonych samochodów, bo tylko takie później znajdą nowego nabywcę.

Polecamy uwadze nasze artykuły o innych używanych Fiatach:

Używany Fiat 500 (od 2007 r.) – opinie

Używany Fiat Panda III (od 2011 r.) – opinie

Używany Fiat Grande Punto/Punto Evo (2005-2018) – opinie

Używany Fiat Tipo II (od 2016 r.) – opinie

Używany Fiat 500L (od 2012 r.) – opinie

Używany Fiat Freemont (2011-2016) – opinie

Używany Fiat Bravo II – galeria

1 z 12