Rynek wtórny odstawił Swifta na boczny tor, ale to bez wątpienia jeden z najmniej awaryjnych samochodów miejskich. Jaki silnik najbardziej pasuje do używanego Suzuki Swifta?
Suzuki Swift piątej generacji (ale też poprzednich) nigdy nie zdobył u nas takiej popularności, na jaką z pewnością zasługiwał. Japońskie auto nie rozpieszczało ilością miejsca w środku czy też materiałami wykończeniowymi, do tego miało wielki schowek zamiast prawdziwego bagażnika. Wartość modelu zaczęli doceniać dopiero drudzy właściciele albo pierwsi, użytkujący je przez dłuższy czas. Samochód mimo upływających lat praktycznie się nie psuł i nie widać było po nim kolejnych tysięcy kilometrów. W opisywanym modelu producent dokonał maksymalnych redukcji w gamie silnikowej: ograniczył ją do zaledwie trzech jednostek, z czego jedną zarezerwował dla usportowionej wersji. Czy wszystkie silniki Swifta zasługują na rekomendację? Z którymi można liczyć na spodziewaną po małym Suzuki niezawodność?
Używane Suzuki Swift V – silniki benzynowe
Każdy Swift V ma pod maską benzynowy silnik wolnossący z łańcuchem rozrządu i pośrednim wtryskiem paliwa. Słabszy, o pojemności 1.2, generuje 94 KM i mimo niewielkiego momentu obrotowego (osiąganego przy 4800 obr./min.) okazuje się całkiem żwawy w warunkach miejskich, ewentualnie poza miastem: do 100 km/h potrzebuje ok. 12 sekund. Sprawne poruszanie się po autostradach wymaga już wkręcania w obroty, co uwielbia mocniejszy silnik w Swifcie – 1.6 z odmiany Sport. Rozwija 136 KM bez turbodoładowania i swoją naturą bez wątpienia prowokuje do szybkiej jazdy (osiąga maksymalną moc przy 6900 obr./min). Warto go jednak czasami ujarzmić, bo intensywne użytkowanie skutkuje spalaniem w okolicach 10 l/100 km. Swift Sport jako jedyny łączył się z manualną skrzynią biegów o 6 przełożeniach. W 1.2 stosowano 5-biegową lub automatyczną, 4-biegową o dość ospałej naturze. Co ciekawe, Swifta 1.2 można było zestawić z prostym napędem 4×4 ze sprzęgłem wiskotycznym.
Zdecydowana większość używanych Swiftów V ma pod maską niezawodną, benzynową jednostkę 1.2. Świetnie łączy rozsądną dynamikę i spalanie wraz z niemal całkowitą niezawodnością.
Używane Suzuki Swift V – silniki Diesla
Suzuki przewidziało tylko jednego turbodiesla, w dodatku wycofało go już w 2014 roku. 75-konna jednostka 1.3 DDiS pochodzi od Fiata i odznacza się naprawdę oszczędnym charakterem. Niestety, seryjnie montowano do niej filtr DPF, nie cierpiący typowej dla Swifta miejskiej eksploatacji. Przy dzisiejszych metodach regeneracji filtra cząstek stałych (w warsztacie trzeba zapłacić kilkaset złotych) nie powinien to być problem skreślający turbodiesla z kręgu zainteresowań. Niestety, jazda po mieście nie służy też kondycji sprzęgła, a nad użytkownikiem wisi jeszcze widmo ewentualnej naprawy turbosprężarki. Z opinii właścicieli wynika, że turbodiesel ma też bardziej podatny na rozciąganie łańcuch rozrządu aniżeli silniki benzynowe.
Zarówno Swift Sport (fot.), jak i Swift 1.3 DDiS stanowią zaledwie margines rynku wtórnego. Odbiorcy niemal są skazani na samochód z benzynowym 1.2.
Używane Suzuki Swift V – który silnik wybrać?
Bierzmy to, co oferuje rynek, czyli dopracowanego, wystarczająco żwawego i oszczędnego, a przy tym bezawaryjnego 1.2. Nie oznacza to, że odradzamy pozostałe silniki. Swifta 1.6 Sport pokochają miłośnicy hot hatchów, ale dla typowego odbiorcy może się on okazać zbyt paliwożerny (a zawieszenie – za twarde). Turbodiesel też jest niezły, ale ma kilka drogich elementów, o które w benzynowym 1.2 zwyczajnie nie trzeba się martwić.
Przeczytaj więcej o używanym Suzuki Swifcie V w poniższym wpisie:
Może zabrzmię trochę stronniczo, ale to naprawdę wyjątkowy samochód. Jeżeli ktoś nie ma wygórowanych wymagań co do przestrzeni i komfortu, to nie ma się nad czym zastanawiać. Samochód w całości jest wyjątkowo trwały i przy tym ma cechy idealnego samochodu dla osoby oszczędnej (rozsądnej?) – tani w eksploatacji, bezawaryjny, w porównaniu do konkurencji silnik pali mniej, a jest przy tym wystarczająco dynamiczny (nie ma co kręcić, waga też ma znaczenie) i to czyni go wyjątkowym, mimo, że wygląd ma przeciętny. I do tego niska cena zakupu. Chciałbym, żeby takich samochodów było więcej u konkurencji, a niestety to chyba ostatni taki samochód w dzisiejszych czasach.
Może zabrzmię trochę stronniczo, ale to naprawdę wyjątkowy samochód. Jeżeli ktoś nie ma wygórowanych wymagań co do przestrzeni i komfortu, to nie ma się nad czym zastanawiać. Samochód w całości jest wyjątkowo trwały i przy tym ma cechy idealnego samochodu dla osoby oszczędnej (rozsądnej?) – tani w eksploatacji, bezawaryjny, w porównaniu do konkurencji silnik pali mniej, a jest przy tym wystarczająco dynamiczny (nie ma co kręcić, waga też ma znaczenie) i to czyni go wyjątkowym, mimo, że wygląd ma przeciętny. I do tego niska cena zakupu. Chciałbym, żeby takich samochodów było więcej u konkurencji, a niestety to chyba ostatni taki samochód w dzisiejszych czasach.