Ostatnia generacja Celiki z godnością się starzeje i stopniowo zyskuje na wartości. Czy da się nią bez obaw jeździć na co dzień? Oto opinie na temat używanej Toyoty Celiki VII (T23).
Sportowa Celica zniknęła z oferty Toyoty już dawno temu, bo w 2005 roku wraz z wygaszeniem produkcji opisywanego, siódmego wcielenia modelu. Stało się tak mimo wielu rajdowych sukcesów ustanowionych przez poprzednie generacje, jak i długotrwałej tradycji marki w budowaniu samochodów nastawionych na osiągi: Celicę wytwarzano bowiem aż od 1970 roku. Toyota w pewnym sensie powróciła do korzeniu, przedstawiając w 2012 r. model GT86, opracowany wspólnie z Subaru. W odróżnieniu od niego, Celica VII (która na dobrą sprawę jest jego poprzedniczką) nie ma silnika typu bokser i napędu na tył. Pod maską ulokowano w zasadzie standardową jednostkę o pojemności 1,8-litra, posiłkującą się nie doładowaniem, a systemem zmiennych faz rozrządu (VVT-i), dodatkowo udoskonalonym w mocniejszej Celice TS (192 KM). Postawiono na redukcję wagi (auto waży ok. 1,2 t) i „ucywilizowanie” samochodu układem zawieszenia balansującym na granicy sportu i komfortu. W generacji T23 nie stosowano już napędu na 4 koła i turbodoładowania, jak to miało miejsce chociażby w starszej Celice T20. W 2003 roku auto poddano modernizacji wizualnej, przy okazji niwelując „choroby wieku dziecięcego” (bo kilka ich było).
Celica VII, jako swego rodzaju „pożegnalny” model, od jakiegoś czasu zyskuje na wartości: zadbane egzemplarze, w tym z wyremontowanymi silnikami (wolne od pobierania oleju) bywają wystawiane nawet za 30 tys. zł. Czy warto kupić ją do okazjonalnego użytkowania, czy może rozważyć jako nietuzinkowe auto do codziennej jazdy? Oto opinie właścicieli używanych Toyot Celic VII (T23).
Używana Toyota Celica VII – wnętrze
W środku Celica nie robi takiego wrażenia jak na zewnątrz. Kierowca zasiada za sterami uporządkowanego kokpitu, na którym – w odróżnieniu od nadwozia – dominują krągłości. Styl późnych lat 90. widać głównie po niewielkich wyświetlaczach i wielkich przyciskach obsługi np. klimatyzacji (często automatycznej). Nie brakuje aut z przeróbkami pod nowocześniejsze radia z kolorowymi ekranami. Ciekawy element stanowią zegary z pomarańczowym podświetleniem i wskazówkami startującymi od samego dołu. Niestety, ponad 20 lat eksploatacji zazwyczaj nie pozostało obojętne materiałom wykończeniowym Toyoty, nie imponującym nawet w Celice. Zmęczenie tworzyw najdobitniej widać na lakierowanych wstawkach i najczęściej chwytanych elementach (np. gałce biegów).
Celica teoretycznie jest samochodem 4-osobowym. W praktyce najlepiej traktować ją jako 2-osobową: wtedy może uchodzić nawet za dość funkcjonalny samochód. Dlaczego? Ponieważ na przednich miejscach wygodnie usadowi się większość dorosłych osób (o ile nie są ponadprzeciętnie wysocy), a do dyspozycji pozostaje jeszcze 365-litrowy bagażnik z możliwością powiększenia poprzez złożenie dzielonego oparcia kanapy. Mimo wszystko dobrze, że ona w ogóle jest: awaryjnie da się tam na krótkim dystansie kogoś przewieźć. Należy mieć na względzie wyjściową, niską pozycję za kierownicą, a co za tym idzie – ograniczony komfort wsiadania i wysiadania.
Używana Toyota Celica VII – silniki
Celikę VII oferowano w dwóch wersjach silnikowych, obydwie 1.8 (minimalnie różniące się pojemnością skokową). Bazowy wariant (143 KM) wyposażono w system zmiennych faz rozrządu VVT-i: wywodzi się on ze słabszych odmian montowanych w innych Toyotach (RAV4 II, Avensisie I/II, Corolli Verso I/II). Pod maską Celiki TS pracuje jednostka 192-konna z układem VVTL-i wzbogaconym o system zmiennego wzniosu zaworów (ta sama, co w Corolli E12 TS). Obydwie, a przede wszystkim ta druga, lubią wysokie partie obrotów i wyraźnie w nich „ożywają”, wkraczając w zupełnie inną ligę w zakresie elastyczności. Z kolei w niższych zakresach obrotów Celiki zadowalają się umiarkowanym zapotrzebowaniem na paliwo, odpowiadając nawet kierowcom o spokojnym stylu jazdy. Napęd rozrządu zrealizowano za pośrednictwem bardzo trwałego łańcucha. Mimo obecności wielopunktowego wtrysku paliwa, silniki Celiki niezbyt tolerują LPG z uwagi na konieczność ręcznego ustawiania zaworów.
Używana Toyota Celica VII – opinie użytkowników
Zalety
„Jak na Toyotę, Celica nie rdzewieje w znaczącym stopniu. Drobne purchle to norma w tak starym aucie ”
„Auto znakomicie się prowadzi. Nadwozie praktycznie nie przechyla się w zakrętach”
„Podoba mi się charakterystyka pracy silnika: dostaje dużego zastrzyku mocy w wysokich obrotach”
„Niedrogi, a zarazem wyróżniający się i tani w utrzymaniu samochód. Dobry nawet na pierwsze auto z pazurem”
Wady
„Mizerne wyciszenie. Przy 140 km/h już praktycznie nie da się rozmawiać w środku”
„Chyba tylko dzieci zdołają normalnie usiąść na kanapie. Celica jest realnie 2-osobowa”
„Tym autem cofam na wyczucie. Przez małe szybki praktycznie nic nie widać”
„143-konny 1.8 nie dość że nie imponuje osiągami, to jeszcze w zawrotnym tempie wciąga olej”
Używana Toyota Celica VII – awaryjność, typowe usterki
Toyota zaliczyła poważną wpadkę konstrukcyjną w silnikach 1.8. Stosunkowo szybko, bo już przy 100 tys. km zaczynały w poważnym stopniu spalać olej silnikowy, zmuszając użytkowników do szybkiej inwestycji w remont silnika. Rabunkowa eksploatacja i częste wykorzystywanie kresu możliwości jednostki napędowej tylko potęgowały ten problem. Poprawa jakości nastąpiła dopiero po modernizacji Celiki w 2003 roku. Inna sprawa, że część starszych aut ma już za sobą kompleksową naprawę silnika i nie bierze już oleju. Środek smarny warto zmieniać co 10 tys. km lub nawet częściej, gdy lubimy korzystać z zakresu użytecznych obrotów. Charakterystyka pracy silników nie sprzyja kondycji skrzyń biegów (zużywają się synchronizatory przekładni) i układu hamulcowego: w tym modelu lepiej nie oszczędzać na klockach i tarczach. Słyszy się również o usterkach zawieszenia – głównie tanich elementów jak silentblocki i łączniki stabilizatora. Co ciekawe, w przypadku Celiki nie mówi się zbyt często o korozji nadwozia. Bardzo „zmęczony” bywa natomiast lakier i wnętrze, włącznie z tapicerkami foteli.
Używana Toyota Celica VII – gdzie jest nr VIN?
Numer VIN znajduje się pośrodku ściany grodziowej. Wybito go na karoserii oraz na umieszczonej obok tabliczce.
Używana Toyota Celica VII – sytuacja rynkowa, ceny
W chwili obecnej nie sposób znaleźć jeżdżącą Celikę za mniej niż 10 tys. zł. Dobrze rokujące egzemplarze kosztują 14-20 tys. zł, natomiast auta doinwestowane, w tym TS – 20-30 tys. zł. W tym budżecie wystawiane są też modele poliftowe. W tego typu aucie bardziej niż na przebieg lepiej patrzeć na historię napraw i wymian płynów eksploatacyjnych.
Używana Toyota Celica VII – podsumowanie
Celica VII będzie trafionym wyborem dla kogoś chcącego się wyróżnić za niewielkie pieniądze i ceniącego urok dawnej motoryzacji. Ten model ma wielu entuzjastów i najlepiej właśnie od nich kupić zadbany egzemplarz. Jeśli utrzymamy Celikę w dobrym stanie, na pewno na niej nie stracimy.
Redakcja poleca inne artykuły o używanych samochodach sportowych:
Używane Audi TT 8N (1998-2006) – opinie użytkowników
Używany Nissan 350Z (2002-2009) – opinie użytkowników
| Dł./szer./wys. | 434/174/132 cm |
| Rozstaw osi | 260 cm |
| Pojemność bagażnika | 365 l |
| Silnik | 1.8 VVT-i | 1.8 VVT-Li (TS) |
|---|---|---|
| Pojemność | 1794 cm³ | 1796 cm³ |
| Paliwo | benz. | benz. |
| Maks. Moc | 143 KM | 192 KM |
| Maks. moment | 170 Nm | 180 Nm |
| Przyspieszenie 0-100 km/h | 8,7 s | 7,2 s |
| Prędkość maks. | 205 km/h | 225 km/h |
| Śr. zużycie paliwa | 8,4 l/100 km | 9,0 l/100 km |
Używana Toyota Celica VII – galeria
