Francuskie tablice rejestracyjne

W 2018 r. prawie co 10. importowany do Polski samochód przyjechał z Francji. Jak sprawdzić, z którego regionu pochodzi sprowadzone auto? Dowiesz się tego z naszego przewodnika po francuskich tablicach rejestracyjnych.

W przypadku francuskich rejestracji największa reforma miała miejsce w 2009 r. Wprowadzono wówczas nowy wzór tablic oraz w istotny sposób zmieniono przepisy. Odtąd numer rejestracyjny jest na stałe przypisany do pojazdu, a nie do jego właściciela. Tym samym zniesiono wymóg przerejestrowania auta po zakupie – wystarczy zaktualizować dane w dowodzie rejestracyjnym. Co więcej, zrezygnowano ze stosowanej wcześniej (i obowiązującej do tej pory m.in. w Polsce) rejonizacji, czyli osobnej puli numerów dla każdego departamentu. Od 2009 r. numeracja jest prowadzona w sposób ciągły na terenie całego kraju, czyli numery są rozdzielane według jednej puli, obejmującej Francję i jej terytoria zamorskie.

System SIV – od 2009 r.

Obecnie obowiązujący we Francji wzór składa się z 7 znaków (dwie litery – trzy cyfry – dwie litery) w kolorze czarnym umieszczonych na białym tle. Z lewej strony, zwyczajowo dla państw członkowskich Unii Europejskiej, znajduje się oznaczenie kraju (F) i symbol UE na niebieskim tle. Z prawej strony, również na niebieskim tle, umieszczono numer i znak departamentu. Jednak nie zawsze należy się nim sugerować. W przypadku aut używanych, przerejestrowanych z tablic systemu FNI, właściciel ma swobodę w wyborze symbolu departamentu – niekoniecznie musi to być region rejestracji pojazdu! Z autami nowymi nie ma takiego problemu, ponieważ za pierwszą rejestrację odpowiada… salon sprzedaży.

Rodzaje francuskich tablic rejestracyjnych w systemie SIV:

  • zwykłe – opisane powyżej
  • tymczasowe – wyróżniają się srebrnymi znakami na czerwonym tle oraz datą ważności rejestracji w miejscu oznaczenia departamentu
  • eksportowe (wywozowe/wyjazdowe) – zaczynają się od liter WW
  • zabytkowe (historyczne/kolekcjonerskie) – mają białe znaki na czarnym tle
  • dyplomatyczne – charakteryzują się pomarańczowymi lub białymi znakami na zielonym tle. Pomarańczowe znaki są zarezerwowane dla pojazdów ambasadora (szefa misji) i członków korpusu dyplomatycznego (odpowiednio: litery CMD i CD w numerze), a białe – dla pojazdów korpusu konsularnego oraz personelu administracyjnego i technicznego (odpowiednio: litery C oraz K)

System FNI – 1950-2009

Przez prawie 60 lat stosowania tego systemu kilkukrotnie zmieniał się wzór rejestracji. W latach 1950-1993 francuskie tablice posiadały białe znaki na czarnym tle. Po 1993 r. wprowadzono nowe rejestracje z czarnymi znakami. Przednia tablica miała białe tło, a tylna – żółte. W 2007 r. ujednolicono kolorystykę – obie rejestracje otrzymały białe tło. Jednak pomimo tych zmian wizualnych, sposób numeracji pozostawał ten sam. Dwie ostatnie cyfry w numerze rejestracyjnym zawsze oznaczały departament, w którym pojazd został zarejestrowany.

Skróty i oznaczenia francuskich tablic rejestracyjnych

We Francji każdy departament ma urzędowo przydzielony numer – najczęściej powiązany z kodem pocztowym. Poniżej umieściliśmy spis wyróżników stosowanych na francuskich tablicach rejestracyjnych. Oznaczenia zostały wymienione w kolejności rosnącej, pierwsza jest nazwa departamentu, a druga (w nawiasie) – nazwa stolicy departamentu. Trzycyfrowe kody zarezerwowano dla departamentów zamorskich (francuskich terytoriów zależnych).

Wyróżniki francuskich departamentów:

01 – Ain (Bourg-en-Bresse)
02 – Aisne (Laon)
03 – Allier (Moulins)
04 – Alpy Górnej Prowansji (Digne)
05 – Alpy Wysokie (Gap)
06 – Alpy Nadmorskie (Nicea)
07 – Ardèche (Privas)
08 – Ardeny (Charleville-Mézières)
09 – Ariège (Foix)
10 – Aube (Troyes)
11 – Aude (Carcassonne)
12 – Aveyron (Rodez)
13 – Delta Rodanu (Marsylia)
14 – Calvados (Caen)
15 – Cantal (Aurillac)
16 – Charente (Angoulęme)
17 – Charente-Maritime (La Rochelle)
18 – Cher (Bourges)
19 – Corrèze (Tulle)
2A – Korsyka Południowa (Ajaccio)
2B – Górna Korsyka (Bastia)
21 – Côte-d’Or (Dijon)
22 – Côtes-d’Armor (Saint-Brieuc)
23 – Creuse (Guéret )
24 – Dordogne (Périgueux)
25 – Doubs (Besançon)
26 – Drôme (Valence)
27 – Eure (Évreux)
28 – Eure-et-Loir (Chartres)
29 – Finistère (Quimper)
30 – Gard (Nîmes)
31 – Górna Garonna (Tuluza)
32 – Gers (Auch)
33 – Żyronda (Bordeaux)
34 – Hérault (Montpellier)
35 – Ille-et-Vilaine (Rennes)
36 – Indre (Châteauroux)
37 – Indre i Loara (Tours)
38 – Isère (Grenoble)
39 – Jura (Lons-le-Saunier)
40 – Landy (Mont-de-Marsan)
41 – Loir-et-Cher (Blois)
42 – Loara (Saint-Étienne)
43 – Górna Loara (Le Puy-en-Velay)
44 – Loara Atlantycka (Nantes)
45 – Loiret (Orlean)
46 – Lot (Cahors)
47 – Lot i Garonna (Agen)
48 – Lozère (Mende)
49 – Maine i Loara (Angers)
50 – Manche (Saint-Lô)
51 – Marna (Châlons-sur-Marne)
52 – Górna Marna (Chaumont)
53 – Mayenne (Laval)
54 – Meurthe i Mozela (Nancy)
55 – Moza (Bar-le-Duc)
56 – Morbihan (Vannes)
57 – Mozela (Metz)
58 – Nièvre (Nevers)
59 – Nord (Lille)
60 – Oise (Beauvais)
61 – Orne (Alençon)
62 – Pas-de-Calais (Arras)
63 – Puy-de-Dôme (Clermont-Ferrand)
64 – Pireneje Atlantyckie (Pau)
65 – Pireneje Wysokie (Tarbes)
66 – Pireneje Wschodnie (Perpignan)
67 – Dolny Ren (Strasburg)
68 – Górny Ren (Colmar)
69 – Rodan (Lyon)
70 – Górna Saona (Vesoul)
71 – Saona i Loara (Mâcon)
72 – Sarthe (Le Mans)
73 – Sabaudia (Chambéry)
74 – Górna Sabaudia (Annecy)
75 – Paryż (Paryż)
76 – Sekwana Nadmorska (Rouen)
77 – Sekwana i Marna (Melun)
78 – Yvelines (Wersal)
79 – Deux-Sèvres (Niort)
80 – Somma (Amiens)
81 – Tarn (Albi)
82 – Tarn i Garonna (Montauban)
83 – Var (Tulon)
84 – Vaucluse (Awinion)
85 – Wandea (La Roche-sur-Yon)
86 – Vienne (Poitiers)
87 – Haute-Vienne (Limoges)
88 – Wogezy (Épinal)
89 – Yonne (Auxerre)
90 – Territoire de Belfort (Belfort)
91 – Essonne (Évry)
92 – Hauts-de-Seine (Nanterre)
93 – Seine-Saint-Denis (Bobigny)
94 – Dolina Marny (Créteil)
95 – Dolina Oise (Cergy-Pontoise)
971 – Gwadelupa (Basse-Terre)
972 – Martynika (Fort-de-France)
973 – Gujana Francuska (Cayenne)
974 – Réunion (Saint-Denis)
975 – Saint-Pierre i Miquelon (Saint-Pierre)
984 – Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne – terytorium bez stałej ludności (Paryż – siedziba Wysokiego Komisarza Republiki do spraw Terytoriów Południowych)
985 – Mayotta – zbiorowość zamorska (Mamoutzou)
986 – Wallis i Futuna – zbiorowość zamorska (Mata-Utu)
987 – Polinezja Francuska – zbiorowość zamorska (Papeete)
988 – Nowa Kaledonia – terytorium zamorskie (Numea)