PoradyPoradyStrefa ruchu, strefa zamieszkania, droga wewnętrzna – czym się różnią? Przepisy dotyczące...

Strefa ruchu, strefa zamieszkania, droga wewnętrzna – czym się różnią? Przepisy dotyczące osiedlowych dróg

Na z pozoru podobnych osiedlowych uliczkach mogą obowiązywać zupełnie inne przepisy. Wszystko zależy od statusu drogi – czy jest ona wewnętrzna, czy znajduje się w strefie ruchu lub zamieszkania. Jakie są różnice pomiędzy nimi?

Kierowcy często nie wiedzą, jak powinni poruszać się po osiedlowych uliczkach, gdzie parkować a gdzie nie oraz czy w ogóle należy im się mandat za złamanie przepisów na niepublicznej drodze, tj. niezarządzanej przez miasto. Osiedlowe uliczki często stanowią bowiem własność prywatną, stąd ich właściciele mają prawo do samodzielnego ustanowienia ich statusu, a tym samym – obowiązujących przepisów drogowych. Mają do wyboru trzy opcje: stworzenie drogi wewnętrznej lub wprowadzenie strefy ruchu lub strefy zamieszkania. Każda z nich „rządzi się swoimi prawami”, niekiedy w znacznym stopniu. Z tego powodu na jednej z dróg dojazdowych możemy dostać mandat za parkowanie w niedozwolonym miejscu, a na drugiej, pozornie identycznej, już nie. Odrębne przepisy dotyczą także jazdy z włączonymi światłami, z telefonem komórkowym itp., a na jednej z takich dróg należy przestrzegać wyłącznie znaków: inne przepisy przestają obowiązywać w momencie wjazdu na nią.

Jak się połapać w organizacji ruchu na drogach osiedlowych? Wyjaśniamy to, porównując ze sobą drogę wewnętrzną, strefę ruchu i strefę zamieszkania.

Droga wewnętrznaDroga wewnętrzna

O wjeździe na drogę wewnętrzną może (ale nie musi) informować stosowny znak, podobnie z wyjazdem z niej. Kierowcy wobec tego nie zawsze zdają sobie sprawę, że poruszają się po tym typie drogi, a właśnie na niej mają oni najwięcej „swobody”: nie obowiązują na niej przepisy ruchu drogowego. Bezpieczeństwo regulują tylko znaki i sygnały dźwiękowe i do nich kierowca musi się zastosować. Poza tym, na drodze wewnętrznej:

  • nie ma ograniczeń w kwestii parkowania (chyba że zabrania tego znak), zatem pozostawienie auta na parkingu bez wymaganych 1,5 m dla pieszych nie będzie karane;
  • nie ma obowiązku poruszania się z włączonymi światłami;
  • nie trzeba mieć zapiętych pasów bezpieczeństwa;
  • kierowca może rozmawiać przez telefon komórkowy trzymany w ręce;
  • nie przewiduje się kar za przekroczenie dozwolonej prędkości;
  • obowiązuje reguła „prawej strony”, chyba że pierwszeństwo określają znaki;
  • wyjeżdżający z garażu jest traktowany jak użytkownik włączający się do ruchu.

Z korzystaniem z przywilejów drogi wewnętrznej nie ma co przesadzać – zachowujmy się na nich tak, by nie stwarzać zagrożenia. Za spowodowanie wypadku, w przeciwieństwie do ignorowania przepisów, mundurowi mają prawo nas ukarać, podobnie jak za jazdę pod wpływem alkoholu i nieprzestrzeganie ustawionych znaków. Upewnijmy się też, czy dana droga rzeczywiście ma status wewnętrznej. Czasami niektóre tak wyglądające (osiedlowe uliczki, dojazdy do posesji/stacji paliw/sklepów) są normalnymi drogami publicznymi, a na nich trzeba już respektować ogólnie przyjęte przepisy ruchu drogowego.

Strefa zamieszkaniaStrefa zamieszkania

W odróżnieniu od drogi wewnętrznej, wprowadzenie strefy zamieszkania musi być potwierdzone ustawieniem znaku „strefa zamieszkania” na wjeździe i wyjeździe z obszaru jej obowiązywania. Wjeżdżając w nią kierowca musi zwracać szczególną uwagę na pieszych, bowiem oni mają tu liczne przywileje. Użytkownicy aut nie mogą już ignorować przepisów drogowych, mało tego – obowiązuje ograniczenie prędkości i inne „nowości”. Poruszając się w strefie zamieszkania:

  • nie można przekraczać 20 km/h;
  • trzeba zawsze ustąpić pierwszeństwa pieszym (mają do dyspozycji całą szerokość jezdni, nie tylko chodniki);
  • należy przestrzegać przepisów tak samo jak na drodze publicznej;
  • można parkować tylko w miejscach do tego wyznaczonych, nawet jeśli nie łamie to zapisów kodeksu drogowego i nie utrudnia ruchu.

Poza tym zwracajmy uwagę na progi zwalniające, ponieważ w strefie zamieszkania o ich obecności nie informują żadne znaki.

Strefa ruchuStrefa ruchu

Trzeci rodzaj drogi jest jednocześnie najmłodszy, ponieważ obowiązuje od 2010 r. Poruszając się w strefie ruchu musimy przestrzegać ogólnie przyjętych przepisów ruchu drogowego, ale, w odróżnieniu od strefy zamieszkania:

  • piesi nie mogą już poruszać się po całej szerokości jezdni;
  • progi zwalniające muszą zostać oznakowane;
  • można parkować zgodnie z zasadami panującymi na drogach publicznych;
  • obowiązuje ograniczenie prędkości adekwatne do lokalizacji drogi (najczęściej w obszarze zabudowanym, czyli 50 km/h lub 60 km/h w godzinach 23:00-5:00).

Z kolei policja i straż miejska mają prawo karać za wszystkie popełnione wykroczenia, jakie są zawarte w ustawie o ruchu drogowym.

O tym pamiętajmy niezależnie od rodzaju drogi prywatnej!

Niezależnie od tego, czy droga ma status wewnętrznej lub znajduje się strefie zamieszkania/ruchu, wyjazd z niej jest traktowany jako włączenie się do ruchu, zatem musimy ustąpić pierwszeństwa nawet jeśli nie każe nam tego stosowany znak („ustąp pierwszeństwa” albo „stop”). Dzieje się tak ponieważ styk drogi osiedlowej z publiczną w świetle przepisów nie jest skrzyżowaniem, a połączeniem dróg.

Polecamy także:

Nie przegap najnowszych artykułów! Obserwuj Wybór Kierowców na FACEBOOKU
NEWSY
Polecane
Wybór redakcji