Skoda Kodiaq RS 2.0 TDI – TEST

Ma coś z hot hatcha: najmocniejszy wariant Kodiaqa wygląda i brzmi rasowo, ale nie traci nic ze swojego wszechstronnego charakteru. Oto test Skody Kodiaq RS.

Kodiaq na dobre zadomowił się na rynku – w 2018 r. przypadała na niego 1/9 światowej sprzedaży Skody. W samej Europie model znalazł 63 tys. nabywców. Co ciekawe, znacznie „przebił” pod tym względem swojego odpowiednika spod znaku Volkswagena – Tiguana Allspace’a (38 tys. szt.).

Teraz Skoda dodatkowo zwiększa swoje szanse w walce z bratnim rywalem: Kodiaqa, podobnie jak Tiguana, można kupić z 240-konnym dieslem 2.0 biturbo. Nie jest to jednak „zwyczajny” Kodiaq, ale sygnowany literami RS, które Skoda rezerwuje dla swoich usportowionych wersji. I choć w dobie hot hatchy przyspieszających do „setki” w mniej niż 5 s osiągi Kodiaqa RS trudno nazwać stricte sportowymi (fabrycznie 0-100 km/h w 6,9 s), to – poza wspomnianym Tiguanem – wśród marek „niepremium” i tak nie ma on praktycznie żadnej konkurencji.

POPULARNE

Ile Skoda zarabia na jednym samochodzie?

Zresztą producent starannie zadbał, by przydomek RS miał swoje uzasadnienie: najmocniejszy wariant modelu otrzymał m.in. usztywnione zawieszenie, wzmocnione hamulce, aktywny układ wydechowy oraz szereg akcentów stylistycznych.

Przeczytaj także: porównanie Skody Kodiaq Scout ze Skodą Superb Combi

Praktyczność bez wyrzeczeń

I owszem, sportowe dodatki cieszą oko, ale co najważniejsze – nie wpływają na funkcjonalność auta. 20-calowe felgi z oponami 235/45 mają dostatecznie wysoki profil, by bez obaw wjeżdżać na krawężniki, prześwit wynosi „porządne” 18,7 cm, a w ramach pakietu stylistycznego nie zrezygnowano ani z plastikowych osłon nadkoli i progów, ani z relingów.

Wnętrze Skody jest bardzo przestronne i obfituje w praktyczne rozwiązania – począwszy od podpórek na stopy w drugim rzędzie siedzeń, przez przesuwną kanapę z regulowanym oparciem, aż po schowki i haczyki w bagażniku. I jeszcze jedno wygodne rozwiązanie: roleta po dotknięciu uchwytu np. łokciem sama się zwija, ułatwiając załadunek bagażu. Co istotne, siedzisko kanapy zapewnia dobre podparcie, więc wygodnie można pokonywać tam długie trasy, a w trzecim rzędzie naprawdę da się jechać – choć dotyczy to osób o wzroście do ok. 180 cm. Minus wszystkich modeli koncernu VW opartych na platformie MQB: wysoki tunel środkowy zabiera nieco swobody, gdy na kanapie podróżuje komplet pasażerów.

Także z perspektywy kierowcy Kodiaq RS wyróżnia się na tle innych wersji: w kokpicie uwagę zwracają czerwone przeszycia, okładziny imitujące włókno węglowe oraz zegary z dodatkowym, sportowym widokiem.

Nowe, efektowne fotele zapewniają bardzo dobre podparcie i są na tyle obszerne, że nawet tężsi kierowcy nie czują się „ściśnięci”. Także zagłówek, mimo braku regulacji, został umiejscowiony odpowiednio wysoko i ergonomicznie pochylony. Za kierownicą siedzi się tu raczej jak w aucie terenowym niż osobowym – mało sportowo, ale wygodnie. Zgrzytem jest przeciętna widoczność do przodu: dość masywne słupki „zlewają się” z mocowaniami lusterek.

Kokpit Kodiaqa wyróżnia się znakomitą ergonomią – umiejscowienie instrumentów i łatwość obsługi większości funkcji są wzorowe. I tu nie ustrzeżono się jednak drobnych wpadek: regulację podświetlenia ukryto w ekranowym menu, a przy wyświetlaczu zabrakło przycisków-skrótów do najważniejszych funkcji multimediów. Na pochwałę zasługuje solidność montażu: testowany egzemplarz wyzbył się drobnych niedostatków z początków produkcji modelu (trzeszczące uchwyty drzwi i panele na kierownicy). Nawet plastikowe osłony rantów drzwi wysuwają się i chowają sprawniej i ciszej.

Diesel do ciężkich zadań

2-litrowy biturbodiesel jest znany nie tylko z Tiguana, ale także z Passata i Arteona. Osiąga moc 240 KM i imponujące 500 Nm maksymalnego momentu – co plasuje go blisko możliwości 3-litrowych jednostek V6. Jak na diesla, ma spontaniczny charakter i dużo energii w szerokim zakresie obrotów – bez oporów „ciągnie” już od 1250 obr./min, a jego impet nie słabnie aż do załączenia kolejnego przełożenia. Efekt: nielekki SUV (1805 kg) przyspiesza bardzo swobodnie, nawet z obciążeniem i w zakresie wyższych prędkości, czym zdecydowanie góruje nad wersją o mocy 190 KM. Wybaczyć mu trzeba tylko nie najniższy apetyt na paliwo: ok. 7,2 l/100 km w trasie i 10,6 w korkach i na autostradzie to o ok. 1 l/100 km więcej niż w odmianie 190-konnej (ale testowe auto miało niemal zerowy przebieg).

W wykorzystaniu potencjału silnika pomaga seryjna 7-biegowa skrzynia dwusprzęgłowa – sprawna, ale stonowana w normalnym trybie jazdy i żwawa w sportowym. Ten ostatni skraca czas reakcji i zmiany biegu, lecz nie blokuje bezsensownie niższego przełożenia, więc można go używać praktycznie na okrągło. Plus za funkcję „luzu”, uruchamianą podczas wytracania prędkości.

Swego rodzaju atrakcją Kodiaqa RS jest aktywny układ wydechowy, a w zasadzie system wzmacniania dźwięku. Jego brzmienie zależy od trybu jazdy i może być subtelnie basowe albo przypominać bulgot silnika V8. Efekt jest sztuczny, ale całkiem przyjemny – i pozwala zapomnieć, że pod maską pracuje diesel. System można też wyłączyć.

Przyjemny kompromis

Nad słabszymi wersjami Kodiaq RS góruje także zachowaniem na drodze – i to nie tylko w zakrętach. Jest bardziej zwarty i mimo słusznych gabarytów prowadzi się całkiem zwinnie. Po części to zasługa komunikatywnego układu kierowniczego o zmiennym przełożeniu, a po części – dopracowanego napędu na obie osie.

Na granicy przyczepności Skoda długo pozostaje neutralna i skutecznie daje się ustawiać samym gazem. Przywyknąć trzeba tylko do nieco „gumowego” wyczucia pedału hamulca. Co najważniejsze, jędrniejsze zawieszenie (standardowo z adaptacyjnymi amortyzatorami) zapewnia wysoki komfort: w normalnym trybie nadwozie nie „pływa”, a w sportowym nie „galopuje”. A gdyby kierowca chciał zjechać z asfaltu, do wyboru ma tryb Off-Road z ustawieniami napędu pod kątem jazdy po nieutwardzonej nawierzchni.

Wyróżniki Skody Kodiaq w wersji RS

Poza 240-konnym dieslem Kodiaq RS otrzymał szereg elementów wyróżniających go na tle innych wersji. Pakiet stylistyczny bazuje na odmianie Sportline, ale różni się np. felgami. O sportowy charakter zadbano także we wnętrzu. Poza tym usztywniono charakterystykę adaptacyjnego tłumienia, zmodyfikowano hamulce i zastosowano system wzmacniający brzmienie układu wydechowego.

1 z 5

Skoda Kodiaq RS – PODSUMOWANIE TESTU

Takiej wersji brakowało w ofercie Kodiaqa. Wariant RS jest tak samo funkcjonalny jak słabsze odmiany, a jego mocny silnik doskonale nadaje się na dalekie wycieczki z kompletem pasażerów lub do holowania przyczepy. Co najważniejsze, usportowiony charakter poprawia odbiór auta i prowadzenie, ale nie rzutuje na komfort.

Skoda Kodiaq RS – plusy i minusy

Nadwozie i wnętrze:

 +  dopracowana ergonomia, przestronna kabina, pojemny bagażnik, wysoka jakość wykończenia;
 –  bezdotykowe odblokowanie drzwi – tylko z przodu.

Układ napędowy:

 +  bardzo dobre osiągi, sprawna skrzynia biegów, zadowalająca kultura pracy, skuteczny, płynnie działający napęd 4×4;
 –  przeciętne zużycie oleju napędowego.

Właściwości jezdne:

 +  neutralne, całkiem zwinne prowadzenie, wysoka stabilność, skuteczne hamulce, wysoki komfort tłumienia wstrząsów;
 –  sztuczna praca wspomagania w sportowym trybie.

Wyposażenie i cena:

 +  relatywnie atrakcyjna cena w odniesieniu do wyposażenia, korzystne pakiety dodatków i serwisowe
 –  tylko 2 lata bazowej gwarancji mechanicznej.

Skoda Kodiaq RS – dane techniczne

Skoda Kodiaq RS – dane testowe

Skoda Kodiaq RS – cena:  193 550 zł 

Skoda Kodiaq RS – galeria

1 z 20