Z okazji 120. urodzin oddziału Skoda Motorsport producent ukończył renowację jednego z zaledwie dwóch zbudowanych egzemplarz wyścigowej Skody 1100 OHC Coupé z 1959 r. Cała operacja trwała aż 7 lat i wymagała wielu prac „archeologicznych”.
Za sprawą zastosowanych rozwiązań technicznych Skoda 1100 OHC była jednym z najnowocześniejszych aut wyścigowych lat 50., przynajmniej tych zza żelaznej kurtyny. Początkowo zbudowano dwa egzemplarze z nadwoziem odkrytym, natomiast w 1959 r. powstały dwa kolejne samochody typu z zamkniętym nadwoziem coupé z aluminium. Nowoczesny zespół napędowy, niezależne zawieszenie oraz lekka konstrukcja pozwoliły stworzyć mieszankę o dużym potencjale do odnoszenia sukcesów w wyścigach.
W zależności od przełożenia, które można było dostosować do konkretnego toru wyścigowego, dwuosobowy samochód z aluminiową karoserią o długości ok. 3,9 m i masie ok. 600 kg osiągał prędkość maksymalną dochodzącą do ok. 200 km/h. Do konstrukcji Skody 1100 OHC Coupé wykorzystano lekką, ale sztywną ramę kratownicową z cienkościennych rur. Wolnossący 4-cylindrowy rzędowy silnik osiągał moc 92 KM (85 KM z 1 l pojemności!) i rozkręcał się do imponujących 8500 obr./min. Zlokalizowano go za przednią osią, co w połączeniu z mechanizmem różnicowym tylnej osi oraz umieszczoną przy nim 5-biegową skrzynią (układ transaxle) pozwalało uzyskać niemal idealny rozkład masy 50:50.
Pechowy los niemal unikatowego modelu
Skoda 1100 OHC Coupé powstawała między innymi z myślą o udziale w legendarnym 24-godzinnym wyścigu Le Mans, jednak finalnie jej występ nie doszedł do skutku. Wyścigowa kariera dwóch egzemplarzy trwała od 1960 do 1962 r. i z powodów politycznych ograniczała się do lokalnych imprez motorsportowych. Później, z powodu zmiany przepisów, sprzedano je osobom prywatnym, a ostatecznie oba auta uległy zniszczeniom w wypadkach drogowych. Właściciel pierwszego pojazdu, którego ocalałe elementy wykorzystano do przebudowy, wymienił silnik 1100 OHC na inną jednostkę o 4 cylindrach. Jego oryginalny silnik był przez długi czas wystawiany w Szkole Zawodowej w Mladej Boleslavii i ostatecznie został zamontowany w zrekonstruowanym egzemplarzu 1100 OHC Coupé.
Drugi egzemplarz niemal doszczętnie spłonął w wypadku. Kierowcy udało się uciec, ale aluminiowa karoseria została nieodwracalnie uszkodzona. Z samochodu wymontowano tylną oś ze skrzynią biegów, która była częścią kolekcji w Narodowym Muzeum Techniki w Pradze, a później została przekazana do Muzeum Skody. Co więcej, w 2014 r. muzeum nabyło od prywatnego kolekcjonera podzieloną na trzy części kratownicę z 1100 OHC wraz z kompletną przednią osią i innymi zachowanymi częściami.
Odrodzenie legendy
Projekt renowacji samochody nie byłby możliwy bez odpowiedniej dokumentacji technicznej, która zachowała się niemal w całości, łącznie z objaśnieniem każdej sekcji produkcyjnej i rysunkami opisującymi montaż poszczególnych podzespołów. Oryginalne elementy mechaniczne uległy bardzo niewielkiemu zużyciu, ponieważ samochód wziął udział w zaledwie kilku wyścigach. Renowacja całego podwozia, wraz ze zrekonstruowaną chłodnicą, zbiornikiem paliwa i innymi elementami, została zakończona pod koniec 2015 r.
Pierwotnie podwozie samochodu miało zostać wystawione w Muzeum Skody obok bliźniaczego modelu 1100 OHC z otwartym nadwoziem. Postanowiono jednak odbudować coupé jako w pełni funkcjonalny pojazd. Najtrudniejsza okazała się rekonstrukcja aluminiowej karoserii. Na bazie dokumentów byłego projektanta fabrycznego Jaroslav Kindla stolarze zbudowali drewniany model. Później na tej podstawie ręcznie wykuto aluminiowe panele karoserii i przeprowadzono niezbędne operacje spawania oraz nitowania.
Następnie, na podstawie skanów rysunków 2D w skali 1:1, stworzono trójwymiarową siatkę, która została poddana obróbce wizualnej. W ten sposób skrupulatnie zbadano i poprawiono kształty poszczególnych elementów, np. z przodu pojazdu oraz wokół tylnych świateł. Szkice porównywano z historycznymi zdjęciami i modelem 3D, dzięki czemu eksperci mogli na bieżąco wprowadzać poprawki. W rezultacie powstały miniaturowe modele oraz makiety przednich i tylnych narożników nadwozia w skali 1:1.
Nadwozie powstało z blach aluminiowych o grubości 0,8 mm i 1 mm. Pierwotnie oba coupé miały anodowane wykończenie, jednak taka obróbka powierzchni nie przyniosła żadnych korzyści na torze, więc w połowie sezonu 1962 samochody zostały pomalowane na czerwono.
Skomplikowany projekt całkowitej rekonstrukcji wymagał pozyskania wielu mniejszych komponentów, które były identyczne z częściami używanymi w ówcześnie produkowanych modelach. Na przykład zewnętrzne klamki Coupé były takie same jak w Skodzie 1200 „Sedan”, a niektóre przełączniki i stacyjkę zastosowano również w Skodzie 440 „Spartak” oraz Octavii. Z kolei trójramienna kierownica wykończona czarnym plastikiem została przejęta z przedwojennej Skody Popular.
Renowację Skody 1100 OHC Coupé przybliża krótki film:
A tu można zobaczyć Skodę OHC 1100 Coupé w ruchu:
Skoda nie sprecyzowała, do jakich celów posłuży odbudowany wóz. W przeciwieństwie do wersji roadster, którą można oglądać w firmowym muzeum, odbudowane coupe prawdopodobnie posłuży do promowania dziedzictwa marki podczas różnego rodzaju imprez motoryzacyjnych, takich jak Festiwal Prędkości w Goodwood.
