Samochody kempingowe to prawdziwe domy na kołach z bardzo funkcjonalną zabudową. Rynek jest tak różnorodny, że każdy zainteresowany będzie w stanie idealnie dopasować kampera do własnych potrzeb.
Kamper kojarzy się z samochodem dostawczym, który ma fabryczny przód i zabudowę mieszkalną za przednią częścią kabiny. Kiedyś wybór samochodu kempingowego rzeczywiście ograniczał się głównie do aut tego typu, ewentualnie „dostawczaka” z zabudową kempingową – fabryczną (np. Volkswagen T3 Westfalia) lub montowaną na zlecenie. Rosnąca moda na podróżowanie kamperami i zwiększające się oczekiwania ich użytkowników sprawiły, że obecnie wyróżnia się kilka typów samochodów kempingowych, różniących się nie tylko poziomem wyposażenia, wielkością i ceną, ale i konstrukcją: większość bazuje na popularnych autach dostawczych, ale dla wymagających domy na kołach, które bazują na samochodach ciężarowych. Wszystkie łączy gwarancja zapewnienia podróżnym pełnej mobilności, niezależności oraz przyzwoitych warunków mieszkalnych w czasie urlopu.
Rodzaje kamperów
Mini-kamper
Wstęp do świata samochodów kempingowych. Mini-kampery bazują na niewielkich autach dostawczych lub kombivanach (np. Volkswagen Caddy w wersji Beach). Oferują miejsce do spania najczęściej dla 2-4 osób (łóżko powstaje po złożeniu kanapy, w autach z nadbudówką dostępna jest przestrzeń w rozkładanym namiocie dachowym, namiot może być też przypinany do auta). To najtańszy, ale i najmniej funkcjonalny typ kampera – zapewnia dach nad głową, ale ma wiele ograniczeń (kuchenka czy lodówka zwykle nie są elementami zabudowy). Plusem są atrakcyjne ceny zakupu i niskie koszty eksploatacji. Tego typu auta można spotkać m.in. w wypożyczalniach kamperów na Islandii.
Kamper-van
Zbudowany na bazie większych aut dostawczych (Fiat Ducato, Mercedes Sprinter itp.), ale wymiarami nieodstający od pierwowzorów. Pod metalową karoserią wygospodarowano miejsce na łóżko i aneks kuchenny, a w wybranych modelach nawet na łazienkę. Ich zaletą jest pewne prowadzenie, umiarkowane zużycie paliwa i sztywność całkowicie stalowego nadwozia, która istotnie ogranicza hałasowanie elementów wykończenia wnętrza podczas jazdy po nierównych drogach. Plusem są też niskie koszty napraw oraz łatwość ich przeprowadzenia – zderzaki, lampy, drzwi czy szyba przednia nie różnią się od stosowanych w autach użytkowych.
Pół-integra
Najprościej mówiąc, jest to kamper z przodem od seryjnego auta (np. Fiat Ducato) z poszerzoną względem niego o ok. 30 cm zabudową z tworzywa, która stanowi część mieszkalną. Wnętrze jest bardziej przestronne niż w kamper-vanie. Ma to jednak swoją cenę. Pojazd jest trudniejszy w prowadzeniu od typowego vana – mocniej reaguje na podmuchy wiatru, ma większe gabaryty. Ograniczona sztywność tyłu nadwozia sprawia, że na wybojach elementy zabudowy mogą skrzypieć.
Alkowa
Alkowa to posiada dodatkową przestrzeń sypialną dla dwóch osób. Jest ona umieszczona nad kabiną kierowcy. Dzięki niej w kamperze może nocować nawet 6-7 osób – teoretycznie, gdyż wygodniej jest czwórce. Wówczas można zrezygnować z przygotowywania miejsc do spalania w części dziennej kampera lub górną sypialnię potraktować jako miejsce na bagaż. O wyższej zabudowie trzeba pamiętać podczas jazdy (niemożliwy może być wjazd np. na parking podziemny). Zaburzona aerodynamika przodu nadwozia oznacza też zwiększone zużycie paliwa.
Integra
Kamper zbudowany od podstaw jako samochód kempingowy. Ma jednolitą bryłę i zabudowę połączoną z kabiną kierowcy. Cechuje się większą przestrzenią w środku i ponadprzeciętną wygodą, ale trudno nim manewrować z uwagi na dużą szerokość i długi tylny zwis nadwozia. Praktycznie wszystkie elementy nadwoziowe zostały zaprojektowane z myślą o kamperze. Niestety oznacza to, że są trudno dostępne i drogie (w szczególności przednie szyby).
Pick-up z zabudową
Optymalne rozwiązanie dla osób lubiących zapuszczać się w teren i nie oczekujących nadzwyczajnych wygód. Nadbudówkę mieszkalną poza sezonem można zdemontować i postawić na specjalnych nóżkach.
Motorhome
Największy i najbardziej luksusowy typ kampera. Zwykle jest budowany w oparciu o największe samochody ciężarowe (np. Mercedesa Actrosa lub terenowego Zetrosa). Motorhome ma wnętrze na miarę pięciogwiazdkowego hotelu, a często także garaż na samochód osobowy czy motocykl. Niektóre kempingi zabraniają ich wjazdu z uwagi na ogromne rozmiary i znaczną wagę. Ceny tego typu pojazdów liczy się w milionach złotych.
Kamper wyprawowy
Kampery wyprawowe są dostosowane do bardzo trudnych warunków terenowych. Mogą bazować np. na legendarnym Unimogu.
Wyposażenie typowego kampera
Wyposażenie kampera zależy od jego wielkości i przeznaczenia oraz indywidualnych życzeń zamawiającego auto, które w mniejszym lub większym stopniu może zostać dopasowane do oczekiwań klienta. Najwięcej luksusów oferują szerokie kampery typu integra lub motorhome, z kolei w zabudowach na pick-upy i w mini-kamperach i znajdziemy wyłącznie elementy niezbędne do komfortowego przeżycia kilku/kilkunastu dni poza domem.
Zdecydowana większość samochodów kempingowych ma następujące elementy wyposażenia:
- aneks kuchenny z gazowymi palnikami i zlewozmywakiem oraz lodówką;
- rozkładany stolik i obracane fotele kierowcy i pasażera oraz rolety w oknach;
- przestrzeń do spania otoczoną schowkami, dzięki którym utrzymamy w środku porządek i zostawimy część turystycznego ekwipunku;
- niewielką łazienkę (toaleta + prysznic), która jest wykończona wodoodpornym tworzywem. Zbiornik na wodę zwykle mieści 100 l lub więcej;
- przestrzeń ładunkową dostępną także z wnętrza. Obok niej – kasetę toalety, którą opróżnia się na kempingu lub na parkingach z odpowiednią infrastrukturą;
- dodatkowe dwa miejsca do spania na dachu (rozkładany namiot lub dokładka typu alkowa). Przestrzeni wewnątrz jest sporo, ale niesprzyjające warunki atmosferyczne powodują spory hałas;
- uchwyty na rowery umieszczone na tylnych drzwiach. Jeśli kamper ma bagażnik dachowy, dostęp do niego ułatwia drabina.
Trzy przykładowe modele samochodów kempingowych na rynku wtórnym
Iveco Knaus Traveller 630 (lata produkcji: 1989-1999)
Podwozie Iveco wraz z funkcjonalną zabudową Knaus Traveller tworzą praktyczny, solidny i, co ważne, niedrogi w zakupie – w porównaniu z nowymi modelami z podobnym wyposażeniem – kamper (cena wywoławcza: ok. 42 tys. zł). Dzięki tylnej osi z podwójnymi kołami Iveco pewnie się prowadzi. Z pełnym ekwipunkiem samochód waży 3240 kg, więc zostaje 260 kg do dopuszczalnego limitu DMC 3,5 t. Widoczny na zdjęciach samochód został wyprodukowany w 1998 r. i przeszedł remont wnętrza, odświeżenie lakieru zabudowy i profesjonalny serwis mechaniczny: wymieniono turbosprężarkę, opony, tarcze, klocki, pompę i przewody hamulcowe. Na takie inwestycje musi być przygotowany każdy, kto kupuje niedrogiego kampera. Alternatywą jest wybranie droższego, ale doinwestowanego egzemplarza. Na rynku wtórnym, szczególnie w Niemczech, Włoszech czy Holandii – nie brakuje aut wymagających inwestycji lub będących w świetnym stanie. Warto zwrócić uwagę na detale. Ceny nietypowych elementów zabudowy bywają zaporowe. W prezentowanym Iveco uszkodzeniu uległo okno dachowe. Nowe kosztuje aż 10 tys. zł, więc właściciel zdecydował się na jego prowizoryczną naprawę. Kamper posiada typowe wyposażenie, czyli kuchenkę gazową z trzema palnikami, miejsca do spania dla sześciu osób (na tylnym łóżku, w alkowie oraz rozkładanej kanapie w centralnej części kabiny), a także nietypowe rozwiązania podnoszące funkcjonalność, np. platformę na trzy rowery i wysuwany przedsionek. Przygotowanie auta do biwakowania zajmuje ok. pół godziny – bez trudu radzą sobie z nim dzieci.
Volkswagen T5 California (lata produkcji: 2003-2015)
Kempingowe wersje Volkswagenów Transporterów cieszą się uznaniem miłośników turystyki kempingowej. Californie z zewnątrz wyglądają jak osobowe Transportery, ale w środku kryją rozkładaną kanapę zamieniającą się w łóżko, stolik, obrotowe fotele oraz aneks kuchenny z lodówką. Zabrakło tylko miejsca na łazienkę (w 2018 r. Volkswagen rozwiązał kwestię, projektując oparty o Craftera model Grand California). Lepiej wyposażone Californie T5 (wersja Comfortline) mają również rozkładany namiot dachowy i przedsionek. Paleta wersji silnikowych jest bardzo obfita. Na szczycie znajdował się 204-konny diesel ze skrzynią DSG i blokadą tylnego mostu. Jeśli ktoś rzadko wybiera się do centrum miasta z niewielkimi miejscami parkingowymi, może z powodzeniem jeździć Californią na co dzień. Nawet używane egzemplarze kosztują krocie, ale są łatwe w serwisowaniu i można liczyć na doskonałą jakość wykonania. Alternatywa: Mercedes klasy V lub Viano Marco Polo, przygotowany we współpracy z firmą Westfalia.
Volkswagen T3 Westfalia (lata produkcji: 1979-1991)
Propozycja dla miłośników youngtimerów z zasobnym portfelem – ostatni dostawczy Volkswagen z silnikiem z tyłu w turystycznej wersji Westfalia drożeje do tego stopnia, że samochody w idealnym stanie z napędem na cztery koła są wystawiane za niemal… 200 tys. zł. Relatywnie tanie są tylko ubogo wyposażone Westfalie w słabym stanie technicznym (pochłania je korozja, a dobrej jakości części blacharskie również swoje kosztują). Przez lata użytkowania wiele aut przeszło rozmaite modyfikacje: często standardowego diesla wymieniano na 1.9 TDI, który pali tyle samo, a jest łatwiejszy w serwisowaniu i dynamiczniejszy. Prawdziwym wyzwaniem jest znalezienie jakichkolwiek elementów kempingowej aranżacji wnętrza. Na rynku nie brakuje „zwykłych” Transporterów przerobionych we własnym zakresie na kampera.
Za pomoc w realizacji materiału dziękujemy firmie motorhome.pl.
