Przez 100 lat Citroen zaskakiwał nas niebanalnymi rozwiązaniami i przykuwającym oko designem, a także prostotą. Oto przegląd najbardziej znanych modeli francuskiej marki, której logo wywodzi się… z Polski.
Gdyby na początku XX wieku Andre Citroen – założyciel, jak się później okazało, jednej z największych marek samochodowych w historii motoryzacji – nie odwiedził rodziny w Polsce, najprawdopodobniej logo Citroena przybrało by zupełnie inny kształt. Symbolizuje ono wydajną przekładnię o daszkowym uzębieniu, którą młody Andre ujrzał właśnie w Polsce, dokładniej pod Łodzią. W 1904 roku Citroen zdobywa patent na produkcję stalowych kół (oryginalnie były drewniane) z zazębieniem daszkowym, a jego przekładnie znajdują zastosowanie m.in. w Rolls-Royce’ach i innych autach z Francji. 15 lat później firma Andre Citroena zaczyna wytwarzać własne samochody sygnowane znanym do dzisiaj logiem, które nawiązuje do… charakterystycznych daszków z ujrzanej w Polsce przekładni.
Od tego momentu Citroen prężnie się rozwija. Już w 1926 roku co trzeci samochód jeżdżący po Francji to właśnie Citroen, a marka dwa lata wcześniej osiągnęła roczną produkcję na poziomie 55 tys. aut. Ten wynik udało się podwoić 5 lat później, bo w 1929 roku. Na pół miliona trzeba było czekać do 1966 roku, a pierwszy milion wyprodukowanych aut w jednym roku przekroczono prawie 100 lat po tym, jak założyciel wybrał się w podróż do Polski (w 2000 r.). Na sukces samochodów Citroen złożyły się przede wszystkim niecodzienne rozwiązania techniczne, m.in. tak zwany „pływający silnik” (tłumiący wibracje dzięki blokom kauczukowym) i samonośne nadwozie z lat 30. lub debiutujące w 1954 r. hydropneumatyczne zawieszenie. Poza tym samochody Citroena zwracały uwagę swoim designem, zarówno zewnętrznym, jak i w środku. Klienci pokochali zarówno piękną linię pierwszego DS-a, jak i charakterystyczne wskaźniki z tzw. satelitami i jednoramienne kierownice samochodów lat 70.
Przenieśmy się w czasie, by na własne oczy zobaczyć, jak marka Citroen zmieniała się przez lata. Oto 16 wyjątkowych modeli, które na stałe zapisały się w bogatej, 100-letniej historii marki Citroen.
Citroen Traction Avant (1934 r.)
Od strony technicznej w tym innowacyjnym samochodzie zastosowano przełomowe wówczas rozwiązania, takiej jak przedni napęd, samonośne, stalowe nadwozie i niezależne zawieszenie wszystkich kół z drążkami skrętnymi. Traction Avant występował w kilku wersjach różniących się wymiarami i zastosowanymi silnikami (modele 7, 11 i 15). Przetrwał w produkcji aż do 1957 roku z łącznymi wynikiem 760 tys. egzemplarzy.
Citroen 2CV (1948 r.)
Pierwsze szkice tego małego, prostego auta narysowano w 1936 r., czyli rok po śmierci Andre Citroena. W założeniu miał przewieźć 4 osoby i niewielką ilość bagażu. Idealnie wpasował się w powojenne zapotrzebowanie na tanie samochody. Początkowo napędzany bokserem o pojemności 375 cm³ i mocy zaledwie 8 KM. W międzyczasie 2CV doczekał się wielu odmian specjalnych (Sahara, Fourgonette), jak i limitowanych (Dolly, Charleston). Produkcja trwała aż 42 lata – do 1990 roku. Wytworzono w sumie ponad 5,1 miliona Citroenów 2CV.
Citroen DS (1955 r.)
Rewolucja w każdym zakresie. Pod piękną, opływową karoserią ukryto takie nowinki jak hydropneumatyczne zawieszenie, hamulce tarczowe ze wspomaganiem czy wspomaganie kierownicy. Po 45 minutach od premiery w Paryżu Citroen sprzedaje 750 DS-ów, a do końca dnia przyjmuje zamówienia na 12 tysięcy sztuk nowego modelu. Przez 20 lat wytworzono prawie 1,5 miliona DS-ów. Nazwa stała się ikoną do tego stopnia, że od 2009 roku Citroen określa nią swoje prestiżowe modele, a 5 lat później DS stał się osobną marką.
Citroen Mehari (1968 r.)
Rekreacyjny model oparty na osobowym modelu Dyane, który bazował na 2CV. Karoserię tego ważącego zaledwie 525 kg auta wykonano z tworzyw sztucznych, dzięki czemu była odporna na drobne uderzenia. Do napędu użyto jednostki o pojemności 602 cm³. W latach 1979-83 sprzedawano również Mehari 4×4 (tylko 1123 sztuki). Auto pozostało w produkcji aż do 1987 roku.
Citroen GS (1970 r.)
Nowy model, plasujący się pomiędzy śmiałym stylistycznie Citroenem Ami i DS-em. I kolejny z wizjonerskim designem i hydropneumatycznym zawieszeniem. Napędzane silnikami typu boxer auto szybko zdobywa tytuł Samochodu Roku 1971. Przez krótki okres oferowano eksperymentalną wersję GS Birotor z silnikiem Wankla. W 1979 roku zmieniono nazwę na GSA.
Citroen SM (1970 r.)
Wielkie (prawie 4,9 m) gran turismo powstałe we współpracy z Maserati. Od włoskiego producenta przejęto m.in. 2,7-litrowy silnik V6 o mocy 170-178 KM lub 3-litrowy (z Maserati Merak) dla wariantu ze skrzynią automatyczną. W SM-mie zastosowano system 6 samopoziomujących reflektorów (z czego dwa skręcają się wraz z kołami) oraz układ Diravi o zmiennej sile wspomagania w zależności od prędkości. Citroen SM był pierwszym samochodem w Europie z kierownicą regulowaną w obu płaszczyznach.
Citroen CX (1974 r.)
Następca DS-a nie zrobił takiego wrażenia jak schodzący model, ale stanowił połączenie wszystkich wówczas najlepszych patentów Citroena. CX tradycyjnie otrzymał hydropneumatyczne zawieszenie, silniki umieszczone poprzecznie z przodu, pojedynczą przednią wycieraczkę i wklęsłą szybę tylną. W ofercie również odmiana kombi (Break) i przedłużona o 25 cm Prestige. Jednocześnie następuje fuzja dwóch francuskich gigantów: Citroen i Peugeot łączą się, tworząc koncern PSA.
Citroen Visa (1978 r.)
Od strony technicznej Visa była spokrewniona z produkowanym wspólnie z Peugeotem Citroenem LN. W Visie zachowano jednak kreatywność Citroena i zastosowano m.in. przełączniki „satelity”, jednoramienną kierownicę i pojedynczą przednią wycieraczkę. Popularność zdobyła dopiero Visa po modernizacji, określana jako Visa II (od 1981 r.). Na jej bazie opracowano bardzo popularnego także w Polsce dostawczego Citroena C15.
Citroen BX (1982 r.)
Samochód pozycjonowany między modelami GSA i CX. Projektowano go, korzystając z komputerów. W BX-ie, poza hydropneumatycznym zawieszeniem i pojedynczą wycieraczką, zastosowano tzw. bębenkowe wskaźniki i elementy karoserii wykonane z kompozytów. W odmianie BX 19 GT pojawił się nawet komputer pokładowy. Sprzedawany także jako kombi i w wersji 4×4.
Citroen XM (1989 r.)
Pierwszy seryjnie produkowany samochód z elektronicznie sterowanym zawieszeniem hydroaktywnym. Opracowane przez Bertone, mocno przeszklone i aerodynamiczne nadwozie wyróżnia się poziomą linią biegnącą dookoła samochodu. XM został Samochodem Roku 1990. Do napędu wykorzystano m.in. silniki V6, ale już nie od Maserati.
Citroen Berlingo (1996 r.)
Wraz z bliźniaczym Peugeotem Partnerem został prekursorem segmentu kombivanów. W zaledwie 4,1-metrowym nadwoziu wygospodarowano przestrzeń ładunkową o pojemności 3 m³. Oferowano wersje dostawcze, osobowe (Multispace z udogodnieniami dla rodzin), a nawet elektryczną.
Citroen Xsara Picasso (1999 r.)
Pierwszy Citroen z rodziny Picasso udowodnił, że minivan nie musi być nudny. Okrągłe, przeszklone nadwozie zapewnia świetną widoczność, a na co dzień przydają się osobno regulowane i wyjmowane fotele drugiego rzędu. Do 2010 r. wyprodukowano aż 1,7 miliona egzemplarzy Xsary Picasso: przez ostatnie 4 lata równolegle z następcą, Citroenem C4 Picasso.
Citroen C3 Pluriel (2003 r.)
Miejski kabriolet bazujący na pierwszej generacji Citroen C3. Oparty na słupkach brezentowy dach można odsunąć do tyłu albo, po demontażu pałąków, całkowicie schować. Dostępny w atrakcyjnych wariantach kolorystycznych i wielu wersjach limitowanych (So Chic, Charleston).
Citroen C6 (2006 r.)
Wskrzeszenie takich samochodów-legend jak Citroen DS, CX i XM. We flagowym Citroenie zastosowano wklęsłą tylną szybę, bezramkowe drzwi i zawieszenie hydropneumatyczne najnowszej generacji, ze zmienną siłą tłumienia. Na liście wyposażenia m.in. wyświetlacz przezierny i wysuwany przy 65 km/h tylny spojler. Wyprodukowano ponad 23 tys. sztuk tego ekskluzywnego modelu.
Citroen C4 Cactus (2014 r.)
Nowoczesny, miejski crossover z ciekawostkami w wyposażeniu, np. wypełnionymi powietrzem panelami Airbump, zapobiegającymi parkingowym szkodom. Stylistycznie tył C4 Cactusa nawiązuje do Peugeota 205. Od 2018 r. oferowany jest model po liftingu, który zastąpił w gamie kompaktowego Citroena C4.
Citroen C5 Aircross (2018 r.)
Obecny Citroen C5 zerwał z wizerunkiem limuzyny klasy średniej i stał się topowym crossoverem marki. Wyróżniają go panele Airbump, trzy osobne fotele drugiego rzędu oraz innowacyjne amortyzatory PHC (Progressive Hydraulic Cushions). Może być wyposażony nawet w 20 systemów wsparcia kierowcy.
Zdjęcia samochodów pochodzą ze strony www.autowp.ru
