Jednym ze źródeł mocy w nowych modelach Fiata jest benzynowy silnik 1.0 FireFly, znany też jako 1.0 GSE. Występuje w wersji wolnossącej i doładowanej. Jakie są opinie kierowców na jego temat?
Przez lata Fiat montował w swoich samochodach legendarne już motory 0.8, 1.0, 1.1, 1.2 i 1.4 z rodziny FIRE (skrót od Fully Integrated Robotised Engine). W 2016 roku zaczęły być one zastępowane jednostkami z rodziny GSE (od Global Small Engine), które występuję pod handlową nazwą FireFly. Początkowo motory były oferowane w Ameryce. Do Europy dotarły w 2018 roku – najpierw w odmianie 1.0 z turbodoładowaniem, a później wolnossącej, ale wzbogaconej o komponent hybrydowy.
Fiat postanowił na układ miękkiej hybrydy, czyli alternatoro-rozrusznik zasilany z dodatkowego akumulatora o pojemności 11 Ah. System odzyskuje prąd podczas hamowania, a wkracza w momentach zapotrzebowania na dużą moc, czyli w fazie przyspieszania. W hybrydowym Fiacie 500 dokłada 5 KM i trochę niutonometrów. Owocuje to poprawą elastyczności. Przejście od 60 do 100 km/h na czwartym biegu trwa 12,2 s (14,7 s w starszej wersji 1.2), natomiast rozpędzanie na ostatnim biegu w zakresie 80-120 km/h zajmuje 22,2 s zamiast 25,6 s.
Układ miękkiej hybrydy poprawia płynność działania systemu start-stop, a do tego skraca czas jego reakcji – w efekcie silnik może być wygaszany nawet podczas jazdy z niewielkimi prędkościami (do ok. 30 km/h) – wystarczy, że kierowca wrzuci na „luz”, a silnik zostanie wygaszony. Wszystko to sprzyja redukcji spalania.
Opracowując nową jednostkę 1.0 FireFly, inżynierowie Fiata zrobili użytek z wcześniejszych doświadczeń, m.in. sięgając po stosowaną w najnowocześniejszych silnikach z rodziny FIRE technologię Multiair, czyli elektrohydrauliczne sterowanie zaworami dolotowymi oraz starszy system zmiennych faz zawodowych.
Wiele osób obawia się, że małe silniki mogą być awaryjne z powodu miniaturyzacji wielu elementów. Pierwsza dobra wiadomość jest taka, że założenia konstrukcyjne przewidują przebieg przynajmniej 240 tys. km. Dla miejskiego czy nawet kompaktowego auta w typowych warunkach miejskiej eksploatacji to nierzadko równowartość… 20 lat jazdy. Druga dobra wiadomość jest taka, że średnica i skok tłoka są identyczne, jak w silniku 1.3 FireFly. Pozwala to przypuszczać, że nie eksperymentowano z tworzeniem nowych części, tylko wykorzystano rozwiązania stosowane w jednostce 1.3 rozwijającej do 180 KM, a słabszy wariant 1.0 uzyskano w dużej mierze poprzez „amputację” jednego cylindra. Różnice dotyczą natomiast głowicy – wolnossące 1.0 FireFly ma dwa zawory na cylinder, natomiast doładowane – cztery z układem MultiAir.
Wolnossący silnik 1.0 FireFly (70 KM, 92 Nm) z układem „miękkiej hybrydy” przewidziano dla Fiata 500 i Panda oraz Lancii Ypsilon. Doładowane silniki 1.0 FireFly, które rozwijają 120 KM i 190 Nm są montowane w Fiacie 500X i Tipo oraz Jeepie Renegade.
Kierowcy chwalą silniki 1.0 FireFly za przyjemne brzmienie, ograniczoną hałaśliwość, liniowy sposób oddawania mocy i dobrą dynamikę (zwłaszcza w doładowanej wersji). Spalanie przy spokojnej jeździe jest niewielkie. Słowa krytyki dotyczą natomiast zużycia paliwa przy jeździe z prędkościami autostradowymi. Niektórzy kierowcy narzekają także na natężenie hałasu przy zimnym silniku czy na wysokich obrotach. Na razie nie pojawiają się doniesienia o awariach, a niektórzy kierowcy zgłaszają już pokonanie ponad 110 tys. km.
