Używane Volvo S40 II (2004–2012) – opinie, dane techniczne, typowe usterki

Kompaktowe Volvo znalazło wielu zwolenników. Jak po wielu latach od debiutu prezentuje się niezawodność używanego Volvo S40 II? Czy warto go kupić?

Volvo, choć jest marką premium, ma długie tradycje w opracowywaniu samochodów kompaktowych. Po modelach serii 300 i 400 (np. 340 i 440) w połowie lat 90. nastała era Volvo S40. W 2004 roku zadebiutowała druga generacja, oferowana w tradycyjnym nadwoziu typu sedan. Chwilę później zadebiutowało kombi (pod nazwą V50), 3-drzwiowy hatchback (C30) oraz kabriolet C70. Co ciekawe, kompakt Volvo nie występował jako typowy dla tego segmentu 5-drzwiowy hatchback. Niektórzy wręcz kwalifikują go do klasy średniej, ale na tle jej reprezentantów Volvo S40 nie imponuje wartością szerokości i rozstawu osi. Bez wątpienia ma jednak lepsze wykończenie wnętrza od konkurentów i było oferowane z wieloma mocnymi silnikami. Technicznie samochód bazuje na Fordzie Focusie II, a co za tym idzie, także na pierwszej generacji Mazdy 3. Producent ze Szwecji zadbał jednak o względy bezpieczeństwa, dodatkowo wzmacniając podłogę i słupki boczne S40 i modeli pokrewnych. W 2007 roku przeprowadzono modernizację, która przy okazji dodała do listy wyposażenia wiele niespotykanych dotąd opcji.

Używane Volvo S40 II – wymiary, nadwozie

Podobieństwo do modeli S60 (lub nawet S80) może sprawiać mylne wrażenie, że S40 II to całkiem spory samochód. W rzeczywistości nie ma nawet 4,5 m długości – mierzy dokładnie 447 cm i ma 177 cm szerokości oraz 145 cm wysokości. Jak na segment kompaktów, odznacza się sporym rozstawem osi (264 cm), który jednak nie robi większego wrażenia na samochodach klasy średniej. Przez 12 lat produkcji auto zmieniło się w niewielkim stopniu, choć trzeba przyznać, że lifting tchnął nieco świeżości w przednią część nadwozia. Cała karoseria dobrze opiera się upływowi czasu, nadal nie martwiąc użytkowników znaczącymi problemami z korozją. Pewne detale pozwalają odróżnić sedana (S40) od wersji kombi (V50) – np. tylko w tej drugiej stosowano atrapę chłodnicy z licznymi, pionowymi żeberkami (sedany od początku miały prostszą atrapę w kolorze czarnym). Większe zmiany wizualne dotknęły jedynie modele C30 i C70 po modernizacjach (m.in. za sprawą innych przednich świateł).

Używane Volvo S40 II – wnętrze, bagażnik

W projekcie kokpitu S40 da się odczuć szwedzki minimalizm. Deskę pozbawiono tradycyjnej, rozbudowanej konsoli środkowej na rzecz cienkiej, „wiszącej”, kryjącej za sobą niewielki schowek. Skupiono na niej praktycznie wszystkie przyciski, poza tymi na kierownicy i w panelu obsługi świateł po prawej stronie. Trzeba przyznać, że to rozwiązanie jedyne w swoim rodzaju i przy tym nie zaburzające ergonomii. Wszystkie elementy kokpitu zmontowano z należytą starannością, dbając o dobór dobrej jakości materiałów wykończeniowych. Pod tym względem Volvo przypomina o swojej przynależności do klasy premium. Po liftingu nieco powiększono listę wyposażenia standardowego, oferując w każdym S40 automatyczną klimatyzację, podgrzewane lusterka i szyby oraz system antypoślizgowy (DSTC). W bogatszych specyfikacjach spotkamy skórzaną kierownicę i tapicerkę, podgrzewane fotele, tempomat, zmieniarkę płyt CD, dobry zestaw audio (z 12 głośnikami) i czujniki deszczu/zmierzchu.

Krótko mówiąc, Volvo S40 nie spełni oczekiwań względem optymalnego komfortu podróżowania dla 4 dorosłych osób. Z tyłu jest ograniczona ilość miejsca na nogi oraz głowy, w związku z czym wygodnie tam będzie najwyżej osobom niższego wzrostu. Z przodu jest nieco lepiej, a dodatkowe punkty zbierają świetne, odpowiednio wyprofilowane fotele. Pomiędzy nimi znalazł się podłokietnik i schowek z estetyczną roletką. Entuzjazm słabnie jednak, gdy spojrzymy na bagażnik. 404 l to wartość poniżej oczekiwań – tańsi rywale bez problemów oferują ponad 500 l. Prowadzi do niego nieduży otwór załadunkowy (jak to w sedanie), nie najlepiej prezentuje się także ustawność bagażnika. Dobrze, że przynajmniej zrezygnowano z gniotących bagaże zawiasów klapy (zamiast nich są siłowniki).

Używane Volvo S40 II – silniki

W kompaktowym Volvo montowano silniki 4- i 5-cylindrowe – zarówno benzynowe, jak i diesle. Do tych pierwszych zaliczają się jednostki z wtryskiem wielopunktowym, przeważnie wolnossące. Bazowe 1.6 (100 KM), 1.8 (125 KM) i 2.0 (145 KM) pochodzą od Forda, natomiast 5-cylindrowe 2.4 (140/170 KM) oraz jedyne w gamie turbodoładowane 2.5 (220/230 KM) to już autorskie konstrukcje Volvo. Nie można ich zaliczyć do grona oszczędnych jednostek napędowych: średnio palą ok. 10-12 l/100 km, podczas gdy silniki 4-cylindrowe zadowalają się ok. 7-9 l/100 km. Na szczęście jednostki Volvo nieźle znoszą zasilanie LPG. Alternatywnego paliwa nie polecamy do konstrukcji Forda z uwagi na przypadki wypalania gniazd zaworowych. Silniki od różnych producentów stosowano również w gamie turbodiesli. Bazowe 1.6 (109/114 KM) i 136-konny 2.0 to francuskie HDi (od PSA), natomiast 5-cylindrowe konstrukcje opracowało Volvo. Zalicza się do nich inny diesel 2.0, bo 5-cylindrowy, o mocy 150 lub 177 KM. Na szczycie gamy umieszczono 180-konnego 2.4. Volvo S40 z francuskimi dieslami średnio palą 6-6,5 l/100 km, natomiast z autorskimi jednostkami – bliżej 7 l/100 km. Samochód zestawiano z 5-biegowymi lub 6-biegowymi skrzyniami ręcznymi (w 2.5 Turbo i wszystkimi dieslami poza 109-konnym 1.6). Automaty oferowano w połączeniu z wszystkimi 2.4, 2.5 Turbo oraz dieslami 2.0. Dla topowych odmian benzynowych (ponad 200-konnych) istniała możliwość zestawienia z napędem 4×4.

Używane Volvo S40 II – opinie użytkowników

Używane Volvo S40 II – awaryjność, typowe usterki

Benzynowe silniki, o ile nie jeździły na LPG (zwłaszcza 1.6/1.8/2.0), zazwyczaj są trwałe. Zdarzają się awarie przepustnic, cewek zapłonowych, przepływomierzy i pasków rozrządu (te stosowano w 1.6, 2.4 i 2.5 oraz we wszystkich dieslach). Nie można wykluczać spalania oleju silnikowego. Diesle też mają swoje przypadłości. W 1.6 D zatyka się przewód doprowadzający olej do turbosprężarki i szczelność tracą podkładki pod wtryskiwaczami, natomiast w 5-cylindrowych 2.0 i 2.4 pęknięcie paska osprzętu może spowodować zerwanie paska rozrządu. Niektórzy użytkownicy 150-konnych diesli 2.0 zgłaszali przypadki pęknięć bloku silnika i konieczność wymiany uszczelki pod głowicą. Oprócz tego trzeba się nastawić na konieczność zregenerowania DPF-u i wymianę elementów osprzętu (np. dwumasy). Inne przypadłości Volvo S40 to postukujące tylne zawieszenie, nietrwałe łożyska kół, awarie czujników wchodzących w skład elektroniki pokładowej (jak i np. radia), usterki stacyjek i cienkiej konsoli środkowej oraz hamulca ręcznego. Warto pamiętać, że wynikają one w dużej mierze ze sporych przebiegów i leciwego wieku tych samochodów.

Używane Volvo S40 II – gdzie jest nr VIN?

Numer VIN znajduje się na przegrodzie czołowej oraz w obudowie deski rozdzielczej z lewej strony (fot.).

Używane Volvo S40 II – sytuacja rynkowa, ceny

Wyeksploatowane samochody, z przebiegami przekraczającymi 250 tys. km, wystawiane są za 12-15 tys. zł. Wyższe kwoty niestety nie dają gwarancji niższego przebiegu – 300 tys. km nie jest niczym szczególnym także w Volvo S40 za 20 lub nawet 25 tys. zł. Faktem jest, że w budżecie 20-30 tys. zł przeważają modele poliftowe. Auta z końca produkcji niekiedy podchodzą nawet pod 40 tys. zł. Większość samochodów ma pod maską diesla, najczęściej 1.6. Sporadycznie trafiają się S40 z automatem.

Używane Volvo S40 II – podsumowanie

Volvo S40 to kwintesencja cechującej markę solidności i wysokiego poziomu bezpieczeństwa, opakowana w zgrabne, kompaktowe nadwozie. Ten model niezbyt może się sprawdzi w roli auta rodzinnego, ale dobrze odnajdzie się zarówno w mieście, jak i na drogach szybkiego ruchu. Mimo sporego wieku i zazwyczaj dużych przebiegów, kompaktowe Volvo wciąż może wyglądać jak niemal nowy samochód. Ową odporność na zużycie niestety często wykorzystują nieuczciwi sprzedający.

Polecamy inne nasze artykuły o używanych Volvo:

Używane Volvo V50 (2004-2012) – opinie użytkowników

Używane Volvo V40 II (2012-2019) – opinie użytkowników

Używane Volvo S40 II – galeria